(advertentie)
(advertentie)
(advertentie)

Ik mag dan in Eindhoven wonen, oorspronkelijk kom ik uit het stadje Hulst in Zeeuws-Vlaanderen. Dat is het meest zuidelijke deel van Zeeland. En nee, dat hoort niet bij België. Met het mooie weer trok ik dan samen met mijn vriendin huiswaarts zodat we konden genieten, in plaats van in de overlevingsmodus te gaan in de grote stad.

Treinen met dertig graden

Dat zou gebeuren met eerst een reis per trein naar Goes, waar we zouden worden opgehaald door mijn jongere broer. De trein viel op zich mee. Ik had verwacht dat het treinen met de omstandigheden en temperaturen (het was die dag al over de 30 graden) niet heel comfortabel zou zijn.

De treinen waren lekker koel en juist omdat we enkele keren moesten overstappen, kon je dan wel fijn je mondkapje afdoen op het station. En aldaar nog even een klein jointje roken. Want van dat anti-rook beleid van de NS heb ik nog niets gezien.

Voor legale (nou ja, gedoogde) wiet moet je in Zeeland goed zoeken, maar in coffeeshop High Life in Goes slaagt onze columnist… [foto: Google streetview]

Naar de coffeeshop in Goes

Enfin. Eenmaal aangekomen in Goes wilde ik eerst even langs de coffeeshop aldaar. Ik was namelijk nog nooit in een coffeeshop in Zeeland geweest (ik heb het ‘tijdperk Checkpoint‘ net gemist). Ook nooit eerder in een trein door Zeeland gereden trouwens, dat was ook een eerste keer. Mijn broertje stelde voor om naar de coffeeshop High Life te gaan, die lag immers op de route. Dat leek me wel een goed idee. Eerder kwam ik al eens wat personeel ergens tegen in het land en dat waren leuke mensen.

Jammer genoeg is er geen coffeeshop meer in de gemeente Hulst. Niet dat ik hem graag zou uitbaten, maar de stad is groot genoeg

Dat bleek een prachtige shop te zijn met veel ruimte. Kleurrijk ook, met veel blauw. En een duidelijk, groot menu. Ik vroeg me nog af of mijn buitenlandse vriendin eigenlijk wel de coffeeshop binnen zou mogen. Gelukkig bleek het wel te kunnen. Verder was het personeel erg vriendelijk en viel het me op dat ze zelfs truffles verkochten. Twee van de drie aangekochte wietjes vielen wel in de smaak. Alleen de Gorilla Glue was geen Gorilla Glue helaas.

De Zeeuwse geboorteplaats van Mauro vanaf een afstandje gezien… [foto: Poleijphoto/Shutterstock]

Lokaal de stash aanvullen

Wat we hadden gekocht ging er alleen nogal snel doorheen. Op het strand deden we nog rustig aan, mede omdat we te horen kregen dat we niet mochten blowen op het strand. Maar goed, dat kan overal als je een beetje slim bent, toch?

En dus moest er lokaal wat bij gehaald worden. Een van de twee was redelijk, in de andere vond ik wat schimmel helaas. Maar dat is nou eenmaal hoe het gaat. Jammer genoeg is er geen coffeeshop meer in de gemeente Hulst. Niet dat ik hem graag zou uitbaten, maar de stad is groot genoeg. Evenals de vele dorpen er omheen. Eigenlijk zouden er dan direct meerdere coffeeshops moeten zijn.

Wandeling in Hulst

Wel heb ik genoten van mijn stadje, doordat ik er met een ander perspectief tegenaan keek. In plaats van het te zien als een saai stadje waar niets te doen is, zag ik nu – doordat ik met een wandeling Hulst liet zien aan mijn vriendin – dat het best wel iets moois en uniek is.

Mocht je het niet weten: Hulst is een vestingstad met gracht en wallen. Ondanks dat er geen coffeeshop is, kan ik je zeker aanraden er eens heen te gaan. De wiet moet je dan maar zelf meenemen.

(advertentie)