Topstories

(advertentie)

Vorige week keek ik met veel interesse naar de documentaire Sour Grapes. En nee, dat ging niet over een cannabissoortje voortgekomen uit een kruising van Sour Diesel en Grape Ape. Het is namelijk een documentaire over de grootste fraudeur in de internationale wijnindustrie. Interessant, omdat er veel gelijkenissen zijn tussen wijn en cannabis. Anders dan de biologische gelijkenis tussen cannabis en hop natuurlijk, maar desalniettemin. 

Druiven en wiet uit Humboldt

Het is namelijk niet voor niets dat er uit het befaamde Humboldt County in Californië een heleboel goede buitenwiet, maar ook wijn komt. Ik nodig je dan ook graag uit om eens de druivenvelden in Frankrijk voor te stellen, maar dan met cannabisplanten. 

Een andere gelijkenis betreft de verschillende smaken die zowel wijn als cannabis kunnen produceren. Waarbij de invloed van de genetica duidelijk zijn, maar ook het medium wat is gebruikt voor de kweek en het effect daarvan op de smaak.

Hasj kan je langer bewaren dan wiettoppen

De lichtbron is uiteraard van belang, maar denk ook aan het voor langere tijd opslaan van wijn en cannabis (en dan met name hasj) zodat de smaak transformeert en beter wordt. En daarmee kan ook de prijs omhoog gaan.

Natuurlijk kan je wijn nog langer houden dan cannabis, maar specifiek hasj kan je wel degelijk langer bewaren dan toppen wiet. Helemaal als je daar ook cannabis concentraten tot rekent. Uit eigen ervaring kan ik spreken dat mits goed bewaard, een concentraat jaren meegaat in plaats van de 6 maanden dat toppen goed zouden kunnen blijven. 

Nu ik het over concentraten heb; die verschillende soort producten die je kan maken van de basis van druiven en cannabis, gelden dus ook voor beide gewassen. Van druiven kan je rode wijn maken, maar je kan er ook port van maken. En ik neem aan ook nog een boel andere producten, maar goed mijn kennis gaat vooral over cannabis.

Zelf nieuwe soortjes mixen

Reden genoeg dus waarom het interessant was om even deze documentaire (2016) te kijken. Het ging namelijk voornamelijk over een man van Indonesische afkomst, die met uitermate goede kennis van wijn zich de wijnwereld en de veilinghuizen weet binnen te praten in de VS met het kopen en verkopen van belachelijk dure wijnen.

Alleen wat blijkt? Velen van de wijnen die hij verkoopt aan veilinghuizen blijken door hemzelf te zijn gemixt van andere rode wijnen. Iets wat hij met zijn kennis van wijnsmaken wist uit te voeren. De labels waren nagemaakt. 

Dreigt voor wiet(verpakkingen) eenzelfde verhaal?

Met de opkomst van mooie verpakkingen voor wiet (ook in Nederland), ligt dit gevaar dan ook op de loer voor cannabis in Nederland. De documentaire sloot dan ook af met de woorden van de advocaat van Koch, een benadeelde multi-miljardair: ‘De moraal van dit verhaal is volgens mij dat als je dingen niet reguleert, je de wolven binnenlaat die het systeem misbruiken. Dit systeem is misbruikt.’

Goed, de familie Koch staat ook niet bekend om hun al te beste moraal (en dan druk ik me nog licht uit) en uiteindelijk stal de man in kwestie van de superrijken als een soort van Robin Hood, maar dat praat het nog niet goed.

Met die wetenschap wil ik dan ook afsluiten met het oog op de toekomst. En zoals ik wel vaker heb gezegd: If it’s too good to be true, it probably is.

De meeste wijn van de fraudeur is overigens nog in omloop. Waarschijnlijk omdat de benadeelde kopers van de desbetreffende fake wijnen ook wel weten dat er fake wijnen in hun collectie zitten. Maar ze staan niet te springen om dit toe te geven… De documentaire is gratis te zien via NPO start

[openingsbeeld: GGG999/Shutterstock]

(advertentie)