- Ook in cannabisland is het Black Friday: sla je slag!
- Gefjon kweekt Kush van de Barney’s boerderij (#13)
- Naar het zuiden des lands voor een verse Sweet Tini
- ‘Weed, Greed & Billions’ – zijn grote bedrijven de nieuwe drugskartels?
- Stekken, zaailingen en een extreem plakkerige Bubba Diesel
- Schikking Justitie • Einde aan 13 jaar ellende voor Johan van Laarhoven
Column • De kweker wordt onderbetaald
Zolang we geen gereguleerde wiet in de coffeeshops vinden of het zelf mogen kweken, blijven velen afhankelijk van de coffeeshop. Daar is op zich al veel op aan te merken, wat ik ook eerder heb gedaan. Het zou wat gezonder mogen, niet meer in plastic zakjes, te veel haze en het is te duur.
De Belastingdienst
Al langer zat ik op dit onderwerp te broeden, waardoor het me tijd gaf er goed over na te denken en een aantal goede bronnen te raadplegen. Zoals ik al eerder schreef in mijn column over waarom de coffeeshop zo duur is, zit de coffeeshop altijd met de Belastingdienst opgescheept. De Belastingdienst schat in dat er voor 50% van de verkoopprijs wordt ingekocht.
Maar zoals je zelf al kan zijn opgevallen, wordt goede wiet tegenwoordig al snel verkocht aan 15 euro de gram. Volgens de Belastingdienst zou er dan voor 7,5 euro per gram worden ingekocht.
Kleine kwaliteitsteler de klos
Als de kweker daadwerkelijk dat bedrag krijgt tijdens dit gedoogbeleid, zouden ze een gat in de lucht springen. Uit goede bronnen heb ik vernomen dat je over het algemeen kan stellen dat de coffeeshop niet voor meer dan 5 euro per gram inkoopt. En dat is nog veel: het zit eerder tussen de 2 en de 5.
Het lijkt niet veel, het verschil tussen 5 euro en 7,5 euro, maar dat is het voor een kweker wel. En dan heb ik het niet over de grote kwekers met honderden planten, maar de kleine kwaliteitskwekers die nog steeds de coffeeshops bevoorraden. Die euro of meer verschil, is het verschil tussen het wel of niet netjes knippen. Dat is het verschil tussen wel of niet die planten met schimmel erbij laten zitten. Het verschil tussen wel of niet lang drogen. Wel of niet curen.
Immers, waarom zou je je best doen als je er niet naar betaald krijgt?
We zitten nog wel een tijdje met dit gedoogbeleid en shops zijn van deze kwekers afhankelijk. Laat ze ook een graantje meepikken
Toen we hier een beetje over aan het discussiëren waren op Twitter afgelopen week, vroeg ook iemand (uit het publiek, ha) of een ‘berooide’ teler makkelijker terug ‘inzetbaar’ is dan een ‘berooide’ shophouder.
Wie is de Sjaak: kweker of coffeeshop?
Ik antwoordde dat het tegenovergestelde waar is. Immers, een kweker wordt zijn huis uitgezet als ie pech heeft, komt ook nog op een zwarte lijst en er zal geheid nog een fikse boete komen die niet cash kan worden betaald.
De shophouder krijgt een tik op de vingers, maar mag over het algemeen verder gaan. Zeker bij een eerste overtreding. Het kan ook een ‘fall guy’ zijn die de boete op zich neemt zonder te verlinken, maar dat kan in het kwekerscircuit ook gebeuren natuurlijk… net zoals met andere dingen die illegaal zijn.
Het ‘risicogeld’ vind ik dus ook geen goede reden.
Verschil tussen legaal en illegaal
Dan zijn er mensen die nog zeggen: ja maar, in Oregon krijgen ze ondertussen maar een dollar per gram! Ja, maar dat is niet vergelijkbaar met de illegale toevoer die we hier in Nederland hebben. Wat wel schandelijk is eigenlijk dat de wiet die daar dus overschot is of maar een dollar per gram oplevert, nu hier in Nederland in de coffeeshops ligt voor 30 euro per gram. Alhoewel de prijs van ‘cali’ wiet tegenwoordig ook wel aan een daling bezig is.
Ik denk dat de boodschap wel duidelijk is. We zitten nog wel een tijdje met dit gedoogbeleid en shops zijn van deze kwekers afhankelijk. Laat ze ook een graantje meepikken.
Tot dan, beloon goed werk en ze zullen jou (de coffeeshophouder) en ons (de consument) ook belonen.