(advertentie)
(advertentie)
(advertentie)

Ook Mauro, CNNBS columnist en de eindbaas van The Stoned Society heeft met interesse de gang van zaken in Canada gevolgd, uitmondend in de landelijke legalisering van recreatieve wiet woensdag. Maar in zijn ogen is dit nog maar versie 1.0 en moet de rest van de wereld – lees: vooral Nederland – zich opmaken voor ‘legalisatie 2.0’. 

Een eeuw wietverbod in Canada

17 oktober gaat hoe dan ook de boeken in als een historische dag, waarop in Canada de cannabis legalisering in ging. En ook al was Uruguay het eerste (Zuid-Amerikaanse) land dat cannabis legaliseert, Canada is het eerste G7 land (en Westerse land) dat hetzelfde doet. De G7 bestaat uit de 7 meest geavanceerde economieën ter wereld overigens. In Canada is het nu 95 jaar (sinds 1923) geleden sinds werd besloten om cannabis illegaal te maken. Het duurde dus bijna een eeuw.

Medicinale cannabis in Canada

Eerder was Canada al een van de eerste landen samen met Nederland die cannabis legaliseerde voor medicinale redenen. In 2001 deed namelijk de Marihuana Medical Access Regulations (MMAR) zijn intrede als wet. Om meer over de legalisatie van cannabis in Canada te begrijpen, is het belangrijk te begrijpen hoe het alvorens omging met medicinale cannabis.

In tegenstelling tot verschillende staten in Amerika die zouden volgen (overigens was Californië nog eerder met het legaliseren van medicinale cannabis dankzij de Compassion Use Act in 1996), werd medicinale cannabis in Canada direct gelegaliseerd op een nationaal niveau. Grote veranderingen vonden plaats in 2013, toen de MMAR werd vervangen door de Marihuana for Medical Purposes Regulations (MMPR), daarmee een commerciële markt creërend voor de productie en distributie van medicinale cannabis.

Hoe historisch de legalisering in Canada ook is, het is ook nog maar een eerste versie van een model dat nog best verbeterd kan en moet worden… [foto: Fabio Berti/Shutterstock]

Dit zorgde voor behoorlijk wat oproer in de cannabis wereld in Canada, wat daarvoor een systeem had gebaseerd op thuiskwekers en zogenaamde ‘caregivers’, oftewel mensen die het voor jou teelde. Toen al konden activisten en patiënten zien dat ‘Big Cannabis’ op deze manier eraan zou komen, vernoemd naar ‘Big Tobacco’ en ‘Big Pharma’.

En dat deed het ook. De bedrijven die instapten floreerden en gingen zelfs de beurs op, waar ze nu worden bestempeld als het ‘groene goud’, en al vergeleken zijn met de internet bubbel uit de vroege 2000’s.

Legale cannabis in Canada

Deze bedrijven, ook wel bekend als Licensed Producers (afgekort LP’s), zijn nu vol aan de bak. Velen gaan nu naast de medicinale markt ook de recreatieve markt bevoorraden.  De medicinale cannabis markt heeft hun de mogelijkheid gegeven tot uitbreiding, experimenten en zelfs export van hun producten naar verschillende landen, waaronder Brazilië, Kroatië, Duitsland en vele anderen. Zo konden deze LP’s een enorme voorsprong krijgen en opschalen zoals nergens anders kan in de wereld.

Het wordt nog gekker: in verschillende provincies zijn ze zelfs de enige toegestane toeleveranciers van cannabis voor de recreatieve markt. In tegenstelling tot bij de medicinale cannabis wet, is het aan de provincies hoe ze de details invullen. Een goed beeld van hoe ze dat doen krijg je van de volgende afbeelding, met dank aan Trina Fraser, een cannabis advocaat uit Canada. Met ook een link naar de afbeelding als PDF met hyperlinks om verder de verschillen te begrijpen.

Ook aan te raden is de gids van Leafly te lezen. Maar daarbij maak ik wel de opmerking dat Leafly onderdeel is van een groter bedrijf dat ook Tilray tot hun portefeuille rekent, een van de grootste medicinale cannabis producenten van Canada (en dus de wereld).

Legalisatie 1.0

Je zou kunnen zeggen dat de legalisatie van cannabis in Canada eigenlijk ‘legalisatie 1.0’ is. Dat betekent, we zouden moeten vieren dat een groot land als Canada cannabis legaliseert, maar er zitten nog wel een paar haken en ogen aan. Maar het is een begin.

Sommige provincies gaan wel kleine bedrijfjes (dispensaries, zoals coffeeshops maar waar je niet mag roken) toelaten die cannabis verkopen – zoals in Ontario vanaf 1 april – en ze laten in beperkte mate thuisteelt toe.

Hoe dit nu eigenlijk gaat werken in de praktijk, gaan we in de komende maanden zien. En wat de reactie van andere landen is. Hopelijk kijken andere landen goed mee en kijken ze wat werkt en wat niet werkt, zodat we naar legalisatie 2.0 kunnen.

Extra tip: kijk hieronder het internationale debat van Cannabis Bevrijdingsdag 2018 terug, voornamelijk voor de bijdrage van Dana Larsen uit Canada. Maar ook de andere uitstekende gasten.

[ps; Eerder schreef ik voor Cannabis News Network een stuk over mijn (en gedeelde) kijk op de legalisatie in Canada. Deze column is een vrij vertaalde variant daarvan. Openingsfoto: Roxana Gonzalez/Shutterstock]
(advertentie)