Topstories

(advertentie)

Er valt weer veel te lezen in CannaTommy’s kweekverslag deze week. En te leren trouwens want Tommy laat je zien hoe je een mini DWC-systeem kunt maken voor zaailingen en autoflowers, en ook zijn grote RDWC-systeem komt weer een stapje dichterbij. Voor zijn gezondheid zweert de kweekverslaggever de pure joint tenslotte af. Maar niet zonder nog één keer met volle teugen van zijn allerlaatste te genieten…

Zoals je misschien nog weet zijn Blue Amnesia Haze en NL#5 x Haze geoogst, en zit er daarom weer wat wiet in mijn voorraadpotten. Ik kon het echter toch niet laten om een klein projectje aan de zijkant te draaien; genoeg zaden blijven ontkiemen lijkt de oplossing te zijn om mijn voorraad medicatie op peil te houden.

Zo makkelijk is het natuurlijk allemaal ook weer niet, maar wel om even snel ergens een DWC (Deep Water Culture, red.) van te maken. Als het huisje voor je jongedames maar in orde is, dan komt de rest ook wel goed (heb ik de afgelopen twee weken gemerkt).

Snel een baby-DWC systeem maken

In de baby-DWC staan Gorilla Cookies Auto en Fastberry Auto van 420 Fastbuds. Het ziet er misschien niet echt professioneel uit maar bij deze laat ik even zien hoe ik voor deze dames snel en efficiënt een onderkomen gemaakt heb, van wat spullen die ik nog had liggen.

Als basis heb ik twee 4-literpotten gebruikt waar voedingssupplementen in gezeten hebben. Eigenlijk wil je  nog liever een food-safe container waar geen licht doorheen schijnt (i.v.m. groei van algen en wortelrot). Deze potten waren wit en dus tapete ik er wat zwart plastic omheen. Met een Dremel multitool heb ik een gat voor de netpot gemaakt, met een kleine uitsparing voor de luchtslang. Om beide hydrosystemen van beluchting te voorzien zit er een luchtpomp van G-Tools op met twee uitgangen.

Volgens mij zeggen de foto’s meer dan een lap tekst: met een pompje, (zwarte) luchtslang, een netpot met wat hydrokorrels, Eazyplug’s en een zaadje ben je al een heel eind. Autoflowers gaan vanzelf in bloei zonder het lichtschema aan te passen. Daarom zijn ze ideaal om een beetje uit te proberen of om toch alvast af te bloeien in een voorgroeiruimte op het 18/6 lichtschema.

Om het voor mezelf nog makkelijker te maken mogen deze jongedames genieten van de hydrovoeding van Plagron. Voor mij is het jaren geleden dat ik voor het laatst met de hydrovoeding van Plagron (destijds onder een blurple LED) kweekte. Om er weer een beetje een gevoel bij te krijgen mogen deze autoflowers de voeding alvast testen voordat de RDWC er straks ook op gaat draaien. Voor de jonge zaailingen heb ik zelfs minder gebruikt dan het schema van Plagron aangeeft. Geen 1 milliliter Hydro A&B per liter water, maar 0,8 milliliter. De EC kwam daarmee op 1,0/1,1 uit. Straks in de bloei krijgen de dames Green Sensation erbij. En met dit makkelijke recept mogen ze laten zien wat ze in huis hebben.

Babysitten is een eitje

Het babysitten gaat op deze manier makkelijker dan ooit tevoren. Deze jongedames heb ik niet eens extra van boven bewaterd. Wel zijn ze regelmatig gemonitord, maar ik ben ook een paar dagen van huis geweest i.v.m. een ziekenhuisbezoek in het buitenland. Nu ik net terugkijk in mijn notitie, zie ik dat deze zaailingen al twee weken op hetzelfde voedingswater staan. De EC-waarde is iets gestegen naar 1,2 en de pH is mooi stabiel gebleven op 5,8. Het was niet mijn intentie om deze jonkies te verwaarlozen maar dit leert mij wel dat ik in het begin het voedingswater ook prima om de twee weken zou kunnen verversen.

In de potten gaat maar liefst twee liter voedingswater en gedurende twee weken heb ik geen water toegevoegd. Wel heb ik ze van wat meer licht en wind voorzien, zodat de dames niet te ver strekken en een stevige stam krijgen.

Nu ik hier wat mee aanhobby denk ik te beredeneren dat de smalle potten (die strak om de netpotten vallen)  de zaailingen motiveren om meer wortel te schieten aan de zijkant van de netpot. Ik vermoed dat dit komt door de vrij kleine luchtspleet tussen de netpot en de DWC-pot. Samen met de bubbels van onder ontstaat hier een soort fijne nevel waar de jonge wortels erg blij mee lijken te zijn.

Met deze ontwikkelingen vind ik het nu een mooi moment om de jongedames in een grotere DWC-emmer te gaan zetten. Zo kunnen ze nog even explosief groeien voordat de bloei straks automatisch begint.

Sneeze optimaliseren met een tip van Jack

Jack had in mijn vorige verslag gezien dat ik een uitstekende tak aan het scrogrek vastzette. Nu adviseerde hij om meer takken aan het scrogrek vast te zetten (wetende hoe lomp ik kan zijn ook alvast met een rol tape bij de hand, voor de zekerheid). Iedere tak krijgt zo de kans om als plant uit te groeien.

Sinds dat ik mijn verhalen met jullie ben gaan delen heb ik ontzettend veel geleerd. De tips van andere kwekers zijn voor mij enorm waardevol. Jullie hebben bij mij ook kunnen lezen dat het best een worsteling kan zijn om de voorraadpotten vol te houden. Ik vind het mooi als we van elkaar wat kunnen leren, en verder leer ik ook door gewoon te doen en er een gevoel bij te krijgen. Door dat hier te delen hoop ik dat anderen er ook weer iets aan hebben.

Voor mij kwam de tip van Jack precies op het juiste moment. Ik ging enthousiast aan de slag met een rol planten-binddraad en kreeg een beter gevoel bij wat deze sterke Sneezeplant kan hebben. Ik heb weer eens wat anders geprobeerd, en dit keer was ik extra voldaan omdat er geen enkele tak per ongeluk afgebroken is. Tussen beide duimen en wijsvingers heb ik voorzichtig de te buigen tak gemanipuleerd, dit keer niet rigoureus op één plek maar op verschillende plaatsen over een grotere lengte. Het was allemaal goed te doen omdat ik deze ronde meer gediefd heb.

De bewerkingen aan de plant voerde ik uit in de avond. De volgende ochtend stonden Sneeze haar takken weer stijf overeind. Na dit gezien te hebben wist ik ook wat me te doen stond bij Auto Mokum’s Tulip.

DWC

Auto Mokum’s Tulip van Dutch Passion groeit al mooie topjes onder de Rubol V3 Quantum Board. Toch krijgt zij ook nog even wat van Jack’s tip mee. De geclusterde toppen heb ik iets naar buiten en uit elkaar getrokken en vervolgens met binddraad aan het scrogrek vastgezet. Omdat ze (samen met de baby’s on-the-side) wel wat meer licht kon gebruiken heb ik de kweekverlichting efficiënt opgeschaald. Nu mogen ze verder knallen onder twee Lucilu Shuttle 6 kweeklampen.

Licht is gewicht, maar heeft ook een grens en daarom zoek ik deze op gevoel op. De verlichting hangt op ongeveer 40 cm afstand, beide LED’s zijn gedimd naar 50% en slechts 4 van de 6 modules zijn ingeschakeld. Bij elkaar opgeteld is dit 160 Watt licht. Voor mijn gevoel heeft Mokum’s Tulip hier meer dan genoeg aan. Ze vertelt mij dit doordat de kartels aan de bladvingers uitsteken als zaagtanden. Ik ga proberen om van haar een klein dikzakje te maken. Samen met de extra lichtdruk heb ik de dames ook verwend met een circulerend briesje van voren.

RDWC ontwikkelingen

Omdat een nogal onvoorspelbare lichamelijke conditie de plannen steeds laat wijzigen, volg ik een oud gezegde: goed werk heeft tijd nodig. Het gaat allemaal om de weg ernaartoe toch? Na de oogst van Sneeze zal ik een verslag wijden aan de bouw van dit DIY RDWC-systeem, gebouwd met de componenten van Growrilla Hydroponics, voor nu even een kleine foto-update van de kast.

De deksels van de bakken hebben inmiddels een gat voor de netpotten en in de verhoogde G-tools Wing1200 kast hangt een zonnetje, op maat samengesteld met componenten van de firma Rubol.

Het geheel begint vorm te krijgen, in de komende weken worden de bakken aan elkaar verbonden en iedere deksel krijgt een scrogrek. Als het systeem lekdicht is mogen de nieuwe zaden in een nat koffiefilter.

High tech RVS grinder

In mijn vorige verslag hebben jullie kunnen lezen dat ik een RVS grinder besteld had. Net voor het weekend verraste de postbode mij al met het paketje uit Amerika. Dit degelijke stukje gereedschap maakt mijn dagelijks leven een stuk makkelijker en ik merk het nu al. Het is niet mijn bedoeling dit verslag vol te spammen, maar ik ga het toch even met jullie delen. De grinder heeft levenslange garantie, de tanden zijn vlijmscherp en ik vermoed dat ze scherp zullen blijven vanwege het harde materiaal.

De grinder ready-for-take-off maken was reuze makkelijk: je schroeft de grinder uit elkaar en na een half uurtje chillen in Isopropanol en afspoelen met warm water is deze klaar voor de start. Mijn vorige grinder had de neiging vast te lopen door ophoping van materiaal in de buitenste ring. Daar hebben ze bij Iaso over nagedacht door een extra groef te maken zodat je kruiden er altijd in blijven.

Bij mijn vorige grinder was ik steeds met een kwastje bezig, nu valt de verkruimelde wiet mooi door de gaatjes op het zeefje. Er is zelfs kief (voor genietmomentjes) dat in het onderste compartiment verzameld wordt. En dan de grind, dat is een persoonlijk iets en gaf me ook keuzestress bij het uitkiezen. Er zijn andere merken die sets verkopen met drie verschillende grind’s: grof, medium en fijn. Persoonlijk heb ik mijn wiet het liefste in een wat grove fluffy consistentie. Zo verbruik je er minder van en je vaporizer wordt minder snel vies. Als je met deze grinder een fijnere grind wil, kan het wel: houd de gehele grinder op z’n kop en blijf crusheren. De kruiden vallen er dan minder snel doorheen, wat zorgt voor een fijner (lees: kleinere korrels) eindresultaat.

Joint definitief in de asbak?

In mijn vorige verslag hebben jullie kunnen lezen hoe ik nog wat bewuster cannabis ga gebruiken. Daarom vond ik 420 een mooi moment om de (pure) joint definitief in de asbak uit te drukken. Om het goed af te leren draaide ik nog een dikke jonko met assie en haze.

Vanaf nu ga ik volledig over op wiet vapen, dabben, druppelen en eten. Natuurlijk kan ik er ook enorm van genieten om eens een goeie joint te roken, maar persoonlijk geniet ik nog meer van de smaak als ik het niet verbrand. Thermische extractie is ook nog eens een stuk efficiënter waardoor de potten minder snel leeg raken.

Voor de Mighty+ heb ik een USB-C powerbank voor laptops gekocht. Zo is de Mighty gewoon te gebruiken terwijl hij aan de snellader hangt. Ideaal voor momenten waarop ik voorheen buiten de deur de behoefte had om een joint te draaien.

Het is trouwens wel erg fijn en mindful om gewoon eens een goeie joint te draaien, omdat het rollen alleen al zo gruwelijk verslavend is probeer ik hier nu cold-turkey vanaf te kicken. Van het vullen van een vaporizer kun je ook een feestje maken met een fancy aerospace-tech-grinder en een lekker muziekje. Tot over twee weken!

Peace, CannaTommy

(advertentie)