Topstories

(advertentie)

De laatste tijd heeft CannaTommy veel over zijn hydrosysteem op maat geschreven, en nu is de tijd gekomen om dat aan het werk te zetten. Ook maakt hij heerlijke medicinale rosin van Sneeze en Mokum’s Tulip, en kon hij buiten een kleine maar fijne Fastberry oogsten, en was er een kleine tegenslag voor Tropical Tangie deze week. Kweekverslag:

De afgelopen weken heb je kunnen lezen over de bouw van mijn RDWC-systeem. Daarmee is het nu de hoogste tijd om aan het tuinieren te gaan. De dames hebben al een kleine pre-workout gehad met de LST-clips.

Sneeze-Tulip rosin en boter

Afgelopen week belandden de bevroren resten (het knipafval) van CNNBS’ Sneeze en Mokum’s Tulip Autoflower in de Pollinator P150. Het was even een gokje met twee soorten door elkaar maar het pakte goed uit, en ik ben erg blij met het eindresultaat.

Het is misschien dan wel “poor man’s rosin” oftewel een inferieur product. Toch is mijn mening daar anders over; je tovert het zó om in een perfect medicijn. De kief is makkelijk op te schonen met een keukenzeef en een stuk bakpapier. Daarna heb ik het in de pre-press geschept en deze ging even tussen de bankschroef. Het gezeefde knipafval bevat nog genoeg cannabinoïden om te binden aan boter voor consumptie via de spijsvertering. Dit belandde in de pan, samen met een hoop verzamelde takjes en AVB (allready vaped bud)

De geperste plaat hasj verdween in een 25µ (micron) rosin zakje, dat tussen de warme platen van de rosin pers plat geperst werd. Dit doe ik op gevoel, afhankelijk van verschillende factoren. Per soort is het resultaat weer een verrassing. Met deze dry-sift eindigde ik op 80 °C met 5 ton druk. De input was 10 gram blonde kief en de output 2,5 gram rosin concentraat. Over een tijdje maak ik rosin van bubble hash, dat geeft een nog mooier en smakelijker resultaat.

Razend enthousiast over ‘harddrugs’

Mijn lichaam is me weer dankbaar dat ik deze hoop trichomen heb verpletterd, om zo de olie eruit te laten sijpelen. Zo loopt het weer af met een sisser, als een druppel rosin in een hete siliciumcarbide (sic) dabdish.

Het is misschien een beetje vreemd, maar ik kan hier dus echt razend enthousiast van worden. Pas stond ik met m’n rosinmaatje wat te persen, twee volwassen mannen helemaal geënthousiasmeerd in gesprek over een paar sijpelige druipers. Als je hier een opname van zou hebben zonder het beeldmateriaal denk je: oef, waar precies luisteren we naar? 😱 Maar een wijze oude man vertelde mij ooit: ieder zo z’n ding…

Maar goed, rosin is harddrugs dus… Haha wtf? Ja, inderdaad, dat is het als je als patiënt je medicatie nóg gezonder probeert te maken door al die scherp smakende biomassa met wat temperatuur en druk te scheiden van de actieve bestanddelen. Dan maak je eigenlijk harddrugs, want zo wordt rosin en cannabisolie gezien.

Omdat deze regeltjes mijn levenskwaliteit enorm in de weg staan, besluit ik dat het beter is om me hier niet te druk om te maken. Ooit zullen ze in de ivoren toren onder hun steen vandaan moeten komen, toch? Eigenlijk zijn we toch stuurloos, het is dus van groot belang dat we met z’n allen genoeg schijt hebben.

Fastberry

Verder wil ik natuurlijk niemand aanzetten tot dingen die niet mogen. Maar goed, wie is de bepaler? Of kunnen we ook zelf nadenken over wat wel en niet goed voor ons is? Oké, nu houd ik er over op mensen, terug naar de diepwatercultuurtuin!

Het leven verliep niet zonder slag of stoot voor Fastberry, maar ik ben blij dat ik deze plant buiten toch een tweede kans gegeven heb. De opbrengst is klein maar fijn, en ik vind de paarse kleuren fascinerend. Daarom deel ik even een plaatje met jullie.

Vallen en opstaan

Het blijft natuurlijk spannend als je in een nieuw hydrosysteem kweekt. Naast een nieuw kweeksysteem is kweken op R.O. water (omgekeerd osmose water) ook even wennen voor mij. Natuurlijk zijn er de eerste ronde altijd wel wat verbeterpunten, die hou je als thuiskweker altijd wel, denk ik. Mijn uitdagingen zijn: de potten vol houden, nieuwe soorten uitproberen, steeds wat leren en verder optimaliseren. Mijn weg van vallen en opstaan deel ik hier met jullie.

De jongedames zijn de afgelopen twee weken in een groeispurt beland. Het ging niet vanzelf, met verschillende soorten in het systeem is het even zoeken om aan de behoefte van iedere plant te voldoen. Zo heb ik uiteindelijk zelfs meer voeding toegevoegd dan in het schema geadviseerd wordt.

Soms is het ook tijd om de dames gewoon hun ding te laten doen. Ik kan soms micro-managen tot ik een ons weeg, maar dat gaat het doel voorbij. Ik heb gemerkt dat de wiet nog steeds goed werkt, ook al had je plant wat vlekken op haar blad.

De dames hebben alvast een kleine pre-workout gehad met de LST-clips. Zo kunnen ze een beetje de breedte in voor het scrogrek. Ondertussen is de 3D-printer druk bezig met het printen van onderdelen voor de bevestiging van de scrogrekken die deze week gemonteerd worden.

Stukje sturing

Ik ben geen plantendeskundige en op het internet kan ik behoorlijk verdwalen. Als je de verkeerde kant op stuurt bij plantenproblemen kan dit averechts werken. Daarom vroeg ik de experts van Plagron om hulp, en met deze verse info ga ik weer iets nieuws proberen.

Met R.O. water heb ik geen pH-min meer nodig, maar pH-plus. Op advies maak ik geen wekelijks uitstapje meer naar een pH-waarde van 6,4 maar hou ik de pH steeds op 5,8. Om de calciumlevels te verhogen zou ik iets meer CalMag mee kunnen geven, of de VPD wat kunnen verhogen (naar 1,2/1,4). Er werd mij uitgelegd dat er een grote kans bestaat dat er calciumhydroxide gaat vormen bij een hogere pH (wat moeilijker opneembaar is voor planten). Uiteindelijk bleek het geen calcium maar een fosfor issue. Lees maar even mee met het advies dat ik van Plagron (shoutout!) kreeg:

“Een calciumprobleem zal niet snel starten in de onderste bladeren omdat calcium beperkt mobiel is in de plant. Initieel gezien gaat de opgenomen voeding in eerste instantie direct naar de jonge bladeren. Aangezien de toevoer te weinig P (fosfor) bevat zal deze uit de oudste bladeren getrokken worden omdat fosfor wel mobiel is in de plant.”

Het zou ook aan een lage temperatuur kunnen liggen, maar dat is bij mij niet het geval geweest. Daarom heb ik de EC tot 2,1/2,2 verhoogd, en daarmee hoop ik de dames nu groen te houden. Bij sommige wortels zie ik lichte verkleuring maar volgens mij is dat geen wortelrot te noemen. Ik heb nog wat nuttige bacteriën van T.A. Deze heb ik in voedingswater opgelost en de planten daarmee van boven bewaterd.

Om een lang verhaal kort te maken voordat dit een groot doolhof wordt: de planten zijn gelukkig nog steeds groen, maar ik wil nu graag de puntjes op de i zetten. Nu mijn locatie niet meer steeds verandert, krijg ik de kans om steeds verder te optimaliseren. Zo schakelt de controller de airco in boven de 25/26 C°.

Ondertussen houdt de VPD mij bezig, de luchtvochtigheid liep ’s nachts te hoog op omdat mijn bevochtiger dat niet goed regelt. De volgende ronde krijgt de bevochtiger een losse controller met sensor in de ruimte, om wat meer grip op de VPD te krijgen.

Wortelrot…

Ik kwam tot de conclusie dat één Tropical Tangie helaas wortelrot had. Ik heb haar meteen in quarantaine gezet in de DWC-DGS in een oplossing met H2O2.

Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Bij mijn weten is de temperatuur van het voedingswater maar eventjes 22/23 C° geweest (voordat de koeler geplaatst werd). Ik heb zo’n vermoeden dat er licht bij de wortels gekomen is. Ik dacht meteen terug aan Redeyedsm0ker, die mij eerder via de redactie tipte om de netpot van de DGS af te dekken om de wortels tegen het felle kweeklicht te beschermen.

Had ik hier deze ronde maar meteen aan gedacht; ik heb de netpotten meteen afgedekt met radiatorfolie. In de irrigatiefilters was na een week behoorlijk wat vervuiling te zien. Daarom heb ik deze om de paar dagen bekeken, nu blijft het nagenoeg schoon op een enkele verdwaalde wortel na. Ik ben blij met het idee van Growrilla Hydroponics om filters in het systeem te maken. Zo verzamel je de meeste shit hier in in plaats van tussen de wortels, pomp en leidingen.

Titan F1

Na de klapper door een vallende ventilator mocht Titan F1 even bijkomen. Ze stond in een baby-DWC naast de open deur van de DGS kweekkast. Ze krijgt wekelijks twee liter vers voedingswater. Afgelopen week kwam ik tot de conclusie dat haar luchtpompje stuk was, dus stiekem was het geen DWC maar een Kratky autoflower.

Omdat wietplanten van zuurstof in het voedingswater houden, heeft ze nu twee luchtstenen met een pompje van G-Tools. In het kleine potje past ze mooi tussen de bakken van het grote RDWC-systeem. Naar mijn vermoeden (en door mijn eigen lompigheid) blijft dit een kleintje. Gelukkig heb ik een zaadje achter de hand om haar later in de DGS nog een keer een kans te geven.

Peace, CannaTommy

(advertentie)