- World Soil Day: onze beste kweekartikelen over aarde
- Video: introductie in kweekmediums | aarde, kokos en hydrologische bodems
- Wat zeggen de experts over zes jaar legale wiet in Canada?
- Bubba Diesel van dichtbij & gezonde stekken en zaailingen
- CannaTommy vindt opnieuw schimmel in zijn Bedrocan wiet
- Aftellen naar hét cannabis congres van 2024, op een iconische plek
‘t Modmeisje, smakkende masochist
‘t Modmeisje is niet alleen een smakelijk hapje, ze houdt zelf ook wel van een lekkere snack. Hoe heter, hoe beter is haar motto. Dat ze daarbij af en toe haar bevallige mondje brandt, en een beetje pijn lijdt, maakt het voor haar alleen maar aantrekkelijker.
Zinderende pijnexplosie
Ik voelde het langzaam omhoog trekken, vanuit mijn mondholte naar mijn neus en vanuit mijn neus naar mijn voorhoofdsholte. Van daaruit ontstond een zinderende pijnexplosie die door mijn hele kop trok. Even kneep ik mijn ogen dicht en wachtte tot de tintelingen zouden wegtrekken. Daarop voelde ik me gelouterd en opgelucht. Maar dat duurde niet lang, want ik nam snel nog een hap wasabi. ‘Lekker spul is dat toch’, zei ik tegen de vriendin waarmee ik sushi zat te eten. Ze keek bezorgd naar mijn rood aangelopen hoofd en de nieuwe klodder wasabi op mijn mespunt.
Ik ben verslaafd aan pittig, zeg maar gerust vlammend heet eten. Dingen als wasabi en Thais, dat ik met stomende oren en een loopneus wegwerk, vind ik niet te versmaden. Alleen in de vijf seconden na de maaltijd zeg ik altijd weer tegen mezelf: dit moet ik niet meer doen. Om de volgende keer toch weer gewoon dat gerecht met de drie pepertjes erachter op de menukaart te bestellen.
De masochist in mij
Hoe meer pijn eten me doet, hoe lekkerder ik het lijkt te vinden. Je zou wel kunnen stellen dat eten de masochist in mij naar boven brengt. Maar geldt dat eigenlijk niet een beetje voor iedereen? Wie weleens een vreetkick heeft gehad na het roken van een lekker jointje – en wie heeft dat niet – kan het beamen: wij zijn allemaal slaven van onze zucht naar zoetigheid, hartigheid en alles daar tussenin.
Dat eten en masochisme hand in hand gaan, kun je natuurlijk heel duidelijk zien aan mensen die echt te dik zijn. Daarmee bedoel ik lui die er een halfuur over doen om met al hun blubberende ledematen uit bed te klimmen. In programma’s als Obese en Secret eaters kunnen we allemaal genadeloos zien hoeveel deze mensen dagelijks naar binnen stouwen, waarop onvermijdelijk de mededeling volgt dat ze niet oud zullen worden op deze manier. De boodschap is duidelijk: hun leven is al kut en gaat nog kutter worden. En toch lukt het de overeters vaak niet om zich uit de bedwelmende ketenen van het voedsel te bevrijden. Dat noem ik masochisme.
In het geniep moeten deze knakkers voortaan hun stuk worst – het recht van elke man – naar binnen werken, anders krijgen ze verbaal slaag van vriendin
Overigens steken de hele slanken deze vetkleppen wat betreft masochisme naar de kroon. Want de obsessieve caloriëntellers slaan de vreemdste dubieus ruikende groene sapjes of andere vloeibare ellende achterover om op gewicht te blijven. Maar vooral de zelfbeheersing die ze elke dag weer moeten hebben om altijd maar al die lekkernijen en koolhydraten te weerstaan. Dit zelfverkozen lijden helpt inderdaad om slank te blijven, maar niet gezelliger. Hun omgeving lijdt dus met ze mee.
Maar ja, waar masochisten zijn, zijn uiteraard ook altijd sadisten. Ook op het voedselvlak. De ergste voedselsadisten die ik heb ontmoet, zijn vegetarische vrouwen. Ooit stopten deze vrouwen met de beste bedoelingen met vlees eten. Maar na een tijdje, wellicht door een gebrek aan vitamine D, gaan ze ook hun man zijn biefstukje verbieden. In het geniep moeten deze knakkers voortaan hun stuk worst – het recht van elke man – naar binnen werken, anders krijgen ze verbaal slaag van vriendin. Naast vegetarische sadisten heb je ook nog de E-nummer terroristen. Die elk eetplezier van anderen vergallen met hun enge weetjes.
De sterksten en slimsten
Eigenlijk vertel ik jullie niks nieuws in deze column, want ook vroeger was eten al gekoppeld aan sadisme en masochisme. Immers, ver voor de jaartelling begonnen was en sm nog niet gelabeld was als zodanig, waren het altijd de sterksten en slimsten die de voedselvoorraad beheerden. De zwakkeren moesten zich onderdanig opstellen om überhaupt wat binnen te krijgen. De combinatie eten en sm zit dus in onze genen. Laten we ons er dan ook maar lekker aan overgeven. Niet dan? Ik zeg: eet smakelijk en geniet ervan!
(advertentie)