Topstories

(advertentie)

Bezin eer ge begint. Of liever gezegd: wanneer je stopt met Facebook. Want op begrip van je omgeving hoef je niet te rekenen in deze social mediawereld. Wel op paniek. ‘t Modmeisje zag het gebeuren toen een van haar vriendinnen besloot het blauwe platform gedag te zeggen. Overigens is dit – toeval of niet – ook de allerlaatste column van ’t Modmeisje. Zij stort zich nu in andere avonturen…

Elisa reageert niet meer…

Al na een paar dagen begon het ons op te vallen: Elisa reageerde niet meer op onze Facebookupdates. Meestal had ze wel een likeje  voor ons over. Hoe sneu, oppervlakkig, narcistisch of irrelevant onze posts ook waren. Een aardige, bemoedigende reactie kon er bij Elisa altijd wel vanaf. Zij was een van die mensen die onze online eigenwaarde meestal weer voldoende wist op te krikken zodat we het konden volhouden tot onze volgende shot Facebooklikes.

Alarm op Facebook

Uiteraard werd er direct groot alarm geslagen, in eerste instantie op Facebook. Zo werd er een evenement aangemaakt onder de noemer ‘vind Elisa’ waar duizenden mensen aan wilden deelnemen en enkele honderden misschien. Daarnaast werd de hashtag #waariselisa? in het leven geroepen. Ook nomineerden mensen elkaar via filmpjes om Elisa te gaan zoeken. Dit leidde tot een sneeuwbaleffect dat eindigde op het platteland in China bij een bejaarde Chinese met een instabiele internetverbinding en staar aan beide ogen.

Zoekactie op social media

In de tweede fase van onze zoekactie verspreidden we Elisa’s foto op internet en zetten we naast Facebook ook andere social mediakanalen in. Zoals YouTube, Instagram en Twitter. Hoewel op die laatste de zoektocht naar Elisa behoorlijk werd ondergesneeuwd door de twitterlawine die Sylvia Witteman daar dagelijks veroorzaakt. Via Whatsapp hielden we elkaar op de hoogte over de vorderingen. Maar geen enkel  levensteken van Elisa. Ja even, heel even, dachten we dat we haar gevonden hadden toen iemand ons een linkje doorstuurde van de website elizawashere.nl. Maar dat bleek een grapjas te zijn.

Waarschijnlijk had de Hollands Hoop er ook iets mee te maken. Wat volgde was een fantastische ouderwetse kroegentocht, zonder mobieltjes

Net op het moment dat ik wanhopig begon te worden, en ik dus maar wat Hollands Hoop besloot te roken, dat leek me wel toepasselijk, gebeurde het wonder. Mijn deurbel ging. Ik had een reallife bezoeker. Toen ik opendeed was ik getuige van een nog groter wonder: Elisa stond bij me op de stoep. Ze zag stralend en ontspannen uit. ‘Waar was jij al die tijd?’ Vroeg ik stamelend. ‘Gewoon, thuis’, antwoordde ze alsof dat de normaalste zaak van de wereld was. ‘Maar’, reageerde ik verbijsterd, ‘er is online een hele zoektocht gaande naar jou.’ Elisa lachte: ‘Jullie hadden me toch ook gewoon even kunnen bellen of mailen?’ Bellen? Mailen? Ik keek haar vragend aan. Ergens, heel lang geleden, wist ik nog waar die twee werkwoorden voor stonden.

Niemand gelooft het

‘Ja, alleen zo ben ik tegenwoordig nog te bereiken’, zei ze, ‘want ik ben gestopt met Facebook.’ Mijn adem stokte. Elisa, die vrijwillig voor sociale uitsluiting had gekozen? Niet meer daar wilde zijn waar zich het echte leven afspeelde? Maar ze zag er wel gelukkig en onbezorgd uit. Misschien dat ik daarom wel ja zei toen ze me uitdaagde om een avondje zonder Facebook uit te proberen. Waarschijnlijk had de Hollands Hoop er ook iets mee te maken. Wat volgde was een fantastische ouderwetse kroegentocht, zonder mobieltjes. Jammer genoeg is er niemand die dat gelooft, of die wil aannemen dat Elisa is teruggevonden. Het stond namelijk niet op Facebook.

 

PS; Dit was de laatste column van ’t Modmeisje voor RollingStoned. Ze was er vanaf het eerste begin bij en we zullen haar vileine stukjes filosofie van de poldergrond nog gaan missen. Desondanks wensen we haar heel veel succes met haar nieuwe avonturen, waarover we zeker en vast nog gaan horen, wellicht zelfs op de social media… ThankXXX Modmeisje!

(advertentie)