Topstories

(advertentie)

Guerrilla growing: samen met een Marokkaan genaamd Ali (ja, hoe zou hij anders moeten heten?!) doet ’t Modmeisje dit jaar aan het onuitgenodigd zaaien van wietzaadjes en het laten groeien van planten in andermans tuintjes. Of dat verstandig is? Ze hebben in elk geval een medestander uit onverwachte hoek…

Plantjes bij alle partijen

Vorig jaar had ik 15 heerlijke buitenwiet plantjes met dank aan de VVD. In hun tuintjes had ik wat guerrilla growing gedaan. Omdat de jointjes die ik hiervan kon draaien me om meerdere redenen zeer zoet smaakten, wilde ik ook dit jaar wel een paar van dit soort buitenwiet planten. En soit, waarom zouden we het dit keer alleen bij VVD-wiet houden? Coalitiepartner PvdA verdiende het net zo goed dat we op hun tuintjes zouden parasiteren. Hé, en D66, die de gemeenteraadsverkiezingswinst heeft binnengesleept, mocht eens gaan bewijzen hoe groen hun hart eigenlijk is. En omdat Wilders niet van indringers houdt, konden we de PVV tuinen natuurlijk niet links laten liggen.

Met mijn coffeeshop vriend Ali, die zijn hele leven alleen maar kruidenthee heeft gedronken en dus wel een verzetje kon gebruiken, trok ik vlak na IJsheiligen dan ook door de stad. Uiteraard wel ’s nachts, sneaky in het donker, want een beetje schijterig waren wel. Wat als we een PVV-adept zouden treffen met een blaffende blonde hond die niet van Marokkanen houdt? Gelukkig viel het mee. De engste hond die we tegenkwamen, terwijl we twintig tuintje van verschillende gremia bezaaiden, was een spinnende rode kater. Het enige wat ons daarna restte, was hetzelfde doen als katermans: spinnend van voorpret wachten op wat komen zou.

Onze dikste VVD’er

Vorige week konden Ali en ik niet langer knorrend op onze lauweren blijven rusten. We besloten een bezoekje te brengen aan ‘onze dikste VVD’er’. Hiermee bedoelden we zowel de plant die we gezaaid hadden als de eigenaar van de tuin waar deze plant stond. Ons schatje groeide verscholen tussen een hoge laag planten en de waterrand en gedijde daar uitstekend. We wilden haar dan ook graag van dichtbij bekijken. Ali en ik kropen op onze buik onder het struikgewas door naar ons kindje en waanden ons even in het oerwoud. Een heel mooi oerwoud met een reuze wietplant.

Wat smaakte die VVD-wiet toch goed! Ook de snor nam een hijs. ‘Op Ivo’, zei hij veelbetekenend

Totdat we teruggefloten werden naar de realiteit. ‘Wat is dit!?’ Boven ons torende een wel hele grote VVD’er uit. Eentje met een pornosnor en een indrukwekkende welvaartsbuik, waarover een strakgespannen roze Lacoste poloshirt zat. Gevangen tussen de waterrand en deze VVD’er zat er maar één ding op. Ali sperde zijn grote bruine ogen wijd open, trok zijn meest onschuldige gezicht en zei (in perfect Nederlands, ik zeg het maar even bij): ‘Dit is een poging om onze vrijheid en onze zelfbeschikking terug te winnen, om zelf te bepalen wat we inhaleren en voor welk doeleinde. Wij claimen ons land terug van een gek die het niet al te nauw neemt met de waarheid.’ ‘Oh, je bedoelt Opstelten?’ reageerde de snor. ‘Juist’, zei ik, ‘Dit is dus niet wat je denkt, dat er een Marokkaan zonder toestemming in je tuin ligt.’

Ali gaf me een stomp, maar de snor moest lachen. Om daarop streng te zeggen: ‘Meekomen jullie!’ Omdat Ali en ik watjes zijn, stonden we met knikkende knieën op en deden wat hij zei. We volgden hem zijn huis in, een paar deuren door, totdat we op een binnenpleintje aan kwamen. ‘Oh, wauw’, verzuchtte Ali. ‘Ik heb er niet vijf, maar zes. Uit principe’, glunderde de snor. Met zijn drieën keken we bewonderend naar zijn groene dames.

Vanwege Ivo

Later, binnen aan zijn eettafel, verklaarde onze snor: ‘Mijn moeder verlicht hiermee haar reuma. Vroeger kweekte mijn vader wat plantjes voor haar, maar sinds hij overleden is doe ik dat.’ ‘Ondanks Ivo?’ vroegen we. ‘Misschien wel vanwege Ivo’, grijnsde onze VVD’er. ‘Jij bent dus eigenlijk van het verzet,’ concludeerde Ali. De snor grinnikte en ontkende niks, terwijl hij ons over tafel zijn zelfgedraaide jointje van eigen kweek aanreikte. Ali en ik inhaleerden diep. Wat smaakte die VVD-wiet toch goed! Ook de snor nam een hijs. ‘Op Ivo’, zei hij veelbetekenend, terwijl hij de rook uit zijn neusgaten en over zijn lippen liet rollen.

 

(advertentie)