Topstories

(advertentie)

Tien jaar geleden veranderde het leven van onze Vlaams-Spaanse columnist Mary Jane Rose van het ene op het andere moment door een hersenbloeding. Sindsdien is ze gegroeid in een rol waar ze nooit eerder van had gedroomd: die van (medicinaal) cannabis activist. Waarom dat activisme nog keihard nodig is en waarom we onze duim ervoor omhoog zouden moeten steken, legt ze zoals gewoonlijk in een persoonlijke column haarfijn uit!

Intensieve zorgen

Het is nu 10 jaar geleden dat ik op een zonnige dag in mei neerviel op mijn werk. Daar mijn toenmalige werkgever vond dat het niet nodig was om een dokter te bellen, liet hij mij  een uur in de achterkeuken liggen. Dankzij het goede hart van een collega werd er stiekem om hulp gebeld, daar zij opmerkte dat mijn mond  scheef trok. Na aankomst in ziekenhuis belandde ik onmiddellijk op intensieve zorgen, waar ik het verdict CVA kreeg; ik had een bloedklonter in mijn hersenstam die ze gelukkig met succes opgelost kregen.

Voor mij was het niet zo simpel als die klonter oplossen. Er veranderde veel, ik was  plots niet meer diezelfde vrouw die haar werk al lachend binnen stapte die zonnige ochtend in mei. Het voelde of de stekker uit mijn pc werd getrokken terwijl er 100 tabbladen open stonden. Nu moest mijn brein alles weer herladen, wat bij sommige programma’s langer duurde. Op een klap stond mijn leven overhoop, alles wat daarvoor normaal was werd nu een uitdaging. Terug leren lopen, balans houden, leren schrijven, opnieuw duidelijk leren praten en de fijne motoriek recupereren.

Door cannabis uit de cocon

Zweet, bloed en tranen heeft het mij gekost om de verlamming rechts en mijn cognitieve functies terug te winnen. Het was een enorme zware emotionele periode in mijn leven. Mijn kinderen waren toen 3, 4 en12. Mijn hart brak aan de gedachte dat ik nooit meer de dingen zou kunnen doen die ik ervoor met hun deed. Door al de medicijnen die ik kreeg vlotte het helaas niet en werd ik er zieker, depressiever en gefrustreerder van. De pijnstillers die ik kreeg voor de migraine, pillen voor de  bloeddruk, cholesterol, Xanax, anti-depressiva en zolpidem deden mij meer kwaad dan goed. Mijn leven was een waas, maar wel legaal en destructief.

Ben ervan overtuigd dat als ik die troep was blijven slikken, ik nu dit niet zat te schrijven. Cannabis heeft mij uit mijn cocon gehaald en ontpopt tot de vrouw die ik nu ben. Toen ik de weldaad van cannabis voelde, kwam er een oergevoel in mijn onderbuik los dat mij duidelijk maakte dat dit mijn medicijn zou worden en het mij zou helen… je buikgevoel is nooit mis.

Cannabis activisme, meer dan vrije meningsuiting

Cannabis heeft ook mijn hoofd en lichaam weer in synergie gebracht en de balans terug gegeven die ik zo lang kwijt was. Met deze getuigenis wil ik het cannabis activisme in de spotlights zetten, want dankzij het harde werk van het activisme begint cannabis te herrijzen als een feniks uit haar as. Vandaag de dag is het cannabis activisme wereldwijd enorm sterk gegroeid. De opkomst van veel vrouwelijke activisten die ook moeder en  grootmoeder zijn, begint de perceptie van cannabis gebruikers te veranderen: waar vroeger de cannabis scene meer man dominant was, begint er nu een balans in te komen. Als ze mij een decennia geleden hadden  gezegd dat ik cannabis activiste zou zijn en militante in een cannabis partij, dan had ik waarschijnlijk hard  gelachen met het idee.

Cannabis activisme is geen modegril. Het is een beweging met decennia van geschiedenis, strijd en repressie voor rechten die vandaag nog steeds van ons worden weggenomen. Cannabis activisme is meer dan alleen maar vrije meningsuiting, het zijn ontelbare uren van je leven die je spendeert om onze vrijheid op zelfbeschikking te verdedigen en te garanderen. Cannabis activisme komt voort uit een passie voor de cannabisplant, de natuur en het onrecht dat hier rond hangt. Mensen die nooit cannabis hebben genomen zullen nooit begrijpen welke passie ons drijft.

Dagelijks wordt op televisie reclame van alcohol gegeven waar onderaan netjes staat: drink met verstand en met mate. Waarom zouden wij dan niet met verstand en mate cannabis mogen gebruiken?

Cannabis activisme maakt deel uit van een strijd voor een nieuwe drugwet die rechtvaardiger, humaner en effectiever is met meer fundamenteel respect. Politievervolging en criminalisering zijn echter niet het enige obstakel waarmee wij activisten te maken hebben. Naast het vechten voor de wijziging van de drugwetgeving, worstelen wij nog steeds om erkend te worden als goede gesprekspartners, en worden we nog te vaak als opruiers beschouwd. Maar in feite willen we enkel deze racistische, discriminerende inhumane wet de wereld uit helpen. De vrijheid om te consumeren en te helen opnieuw te recupereren, alsook erkend te worden als geldige gesprekspartner met het recht om te organiseren, demonstreren, protesteren om te procederen voor onze rechten.

Criminalisering

De effecten van criminalisering zelf zijn ook de stigmatisering en discriminerende houding die dit genereert in de samenleving. Dit vertaalt zich in moeilijkheden om toegang te krijgen tot het zorgsysteem, verlies of zelfs problemen om een ​​baan te vinden. Het concept van verantwoordelijke gebruiker neemt in die zin vaker een centrale plaats in in de politieke handhaving van cannabis activisten. Verantwoordelijk gebruik van drugs wil zeggen dat het gebruik geen significante risico’s met zich meebrengt, noch voor de gebruiker noch voor anderen. Wat opnieuw zou gedefinieerd moeten worden als een persoon die consumeert door een persoonlijke keuze en wiens consumptie zijn normale ontwikkeling in het dagelijks leven niet verandert, d.w.z. een persoon die studeert, werkt, een gezin heeft en een leven kan leiden met een levensproject op een verantwoorde manier.

Strijd voor legalisering

Dagelijks wordt op televisie reclame van alcohol gegeven waar onderaan netjes staat: drink met verstand en met mate. Waarom zouden wij dan niet met verstand en mate cannabis mogen gebruiken? Met Canada dat besloten heeft alle cannabis te legaliseren – als eerste van de G7 – hebben we een reuzenstap genomen in de legalisatie. President Trump zit er ook aan te denken om federaal te legaliseren. Met de wissel van de macht in Spanje is er ook veel kans dat cannabis daar snel gelegaliseerd zal worden. De kersverse minister-president Pedro Sanchez heeft net na zijn eedaflegging gezegd dat hij open staat voor een debat wat betreft legalisatie, wat voordien bij Rajoy ondenkbaar was. Italië ziet een legalisatie ook zitten.

En hier in België zitten we met Mevrouw De Block die enkel cannabis uit de apotheek wil waar ze weer contracten voor kan tekenen. Ondertussen blijven we vechten tegen deze onrechtvaardige war on drugs, want:

‘Als een wet onrechtvaardig is heeft een mens niet alleen gelijk om ongehoorzaam te zijn, hij is ook verplicht om dat te doen’  – Thomas Jefferson

Thumbs up to all cannabis activists aurond the globe… Respect!  #IkBenSofie

Remember gifts of nature are there to be enjoyed not abused

[openingsbeeld: ElRoi/Shutterstock]

(advertentie)