Topstories

(advertentie)

‘Vroeg of laat zal ook hier de ‘drugsverlichting’ doordringen’, stelt de Cannasoof. Ondertussen is hij wel al 30 jaar een ‘crimineel’ in de ogen van zijn landgenoten, simpelweg omdat hij van cannabis geniet. Wat zijn de maatschappelijke en psychische gevolgen eigenlijk van die Belgische struisvogelpolitiek ten aanzien van wiet?!

De eerste keer stoned

Het moet de zomer van 1986 geweest zijn toen ik het eerst kennis maakte met cannabis. Toentertijd verscheen de psychoactieve plant in mijn dorp, net naast de Brusselse agglomeratie, in donkerbruine tot zwarte repen hash die we nogal respectloos ‘shit’ noemden. We mengden de vette substantie met tabak (zonde) en rolden het met twee samengekleefde sigarettenblaadjes tot een kunstige joint. Ik moet toegeven dat ik als jonge tiener onmiddellijk verkocht was aan het effect van het goedje. De eerste keer dat ik stoned in mijn bed lag voelde ik golven van warmte doorheen mijn lichaam deinen telkens ik een nieuwe positieve gedachte baarde. Wat een onvergetelijk cerebraal orgastisch moment.

Flikken maken cannabisgebruikers leven zuur

Mijn dorp was bekend voor het feit dat er veel cannabisgebruikers woonden en er reden dan ook geregeld, toen nog, rijkswachtcamionettes door de straten. In mijn kleine wereld leek het alsof de ‘flikken’ niets anders te doen hadden dan ons, de cannabisgebruikers, het leven zuur te maken. Meer dan eens was ik medeslachtoffer van massafouillages, waarbij de ‘flikken’ ons soms in klaarlichte dag aanhielden en bevalen om op de stoep te blijven staan om ons aan een amateuristische bodysearch te onderwerpen. In groep was zo een gebeurtenis niet zo traumatiserend. Al mag je de letsels niet onderschatten dat zo een gebeurtenis, politieagenten die u met uw vrienden in de hoofdstraat of het park betasten terwijl het hele dorp langs je heen defileerde, op je jeugdige ziel nalaten.

Gevolgen voor het brein

Blijkbaar is de wetenschappelijke wereld zover gevorderd dat ze kan stellen dat cannabisgebruik bij minderjarigen tot abnormaliteiten in de hersenontwikkeling kan leiden. Wellicht.

Maar ik ken geen onderzoek, als u het kent stuur het me aub door, over de invloed van al dan niet publiekelijke politiefouillages op het jong ontwikkelende en/of het volgroeide brein? Of  de schade die er wordt aangericht wanneer je door een opgepakte kennis  genoemd wordt en de BOB (Bijzondere OpsporingsBrigade) je thuis komt ondervragen om je dan met hun bekende witte Renault ‘quadrelle’, met gigantische lange antenne uitgerust, doorheen je woonwijk en dorpscentrum te vervoeren, alwaar menig bekende je politionele rit aanschouwde? Wat doet zoiets met een zestien- of zeventienjarige zijn ontwikkelende brein? En als nadien heel het dorp aan het roddelen slaat? Wat zou hij uitgestoken hebben?

Hoeveel schade lopen je hersenen trouwens op wanneer je naakt door je knieën moet buigen om te tonen dat je geen illegale kweekplantage in je reet hebt steken of waren de ordehandhavers gewoon op zoek naar een ordinair stukje ‘shit’?

Of wanneer je jaren later opnieuw opgepakt wordt met een tiental gram weed dat een vriend net afleverde na een bezoek aan de toen nog cannabis-gastvrije Nederlanden, en waarvan je met een andere vriend op een rustige plek in zijn golf-cabrio zat van te genieten terwijl onze snuiten de schitterende sterrenhemel opnamen op de tonen van Pink Floyd of andere zweefmuziek… Tot er vanuit het niets een rijkswachtpatrouille opdaagde en abrupt een einde aan het kosmisch plezier maakte. Moesten we echt als criminelen mee naar het commissariaat? Waren die handboeien echt nodig? De vingerafdrukken? De foto’s met een becijferd krijtenbordje onder mijn engelengezicht? De foto’s van mijn tatoeage?

Effecten repressieve drugsbeleid

Hoeveel schade lopen je hersenen trouwens op wanneer je naakt door je knieën moet buigen om te tonen dat je geen illegale kweekplantage in je reet hebt steken of waren de ordehandhavers gewoon op zoek naar een ordinair stukje ‘shit’? Of wanneer op bevel van de procureur de heren rijkswachters om drie uur ’s nachts je ouderlijk huis onderzoeken nadat je hartlijdende vader en zenuwlijdende moeder bruut uit hun slaap en bed werden gelicht? En waarom eigenlijk? Omdat ik het lekker vind, om zonder iemand anders enigszins te schaden, cannabis te roken? En hoeveel schade lopen je hersens op door al deze politionele voorvallen samen op te tellen? En door de altijd alomtegenwoordige sfeer dat je een crimineel bent zonder ooit maar iemand last te hebben berokkend? Zou dit mensen tot paranoïdeachtige gedachten kunnen brengen? Of paranoïde-schizofrenie uitlokken? Is er al onderzoek gevoerd naar de pathologische effecten van het repressieve drugsbeleid waar politici, politie en justitie als een zalvend heilig triumviraat zich schuldig aanmaken?

Kinky alcoholreclames

Vandaag, dertig jaar later ben ik, samen met vele anderen in het land van het bier (de schade die het nuttigen van dit goedje heeft zou op meer aandacht van beleidsmakers mogen rekenen dan het onschuldig klinkende en hypocriete ‘geniet met mate’ dat obligatoir bij de kinky-reclames in kleine lettertjes verschijnt, wat dan weer niet wil zeggen dat alcohol illegaal zou gemaakt moeten worden maar misschien zou men eindelijk de reclame en commercialisering van alcohol kunnen verbieden) nog steeds een crimineel!  DER-TIG jaar! Nooit iemand kwaad gedaan! Maar wel een CRI-MI-NEEL!!

Wat een blower zegt zal wel zever zijn, weet u wel! Telkens weer is het vechten tegen de BIERkaai wanneer je het over cannabisgebruik hebt

Na dertig jaar vervolgingssfeer heb ik de indruk dat mijn nog steeds ontwikkelende mensheid een serieuze deuk heeft gekregen. Mijn eigenaardigheidje lijkt me onder andere door de veelvuldige fouillages eeuwig en altijd in de onderdrukking geduwd te hebben. Dertig jaar lang word je niet echt au serieux genomen door de maatschappij en de heersende populistische mening. Wat een blower zegt zal wel zever zijn, weet u wel! Telkens weer is het vechten tegen de BIERkaai wanneer je het over cannabisgebruik hebt.

Belgische struisvogelmentaliteit

Desalniettemin begint de wereld zich beetje bij beetje te openen voor andere inzichten ten aanzien van cannabis. In contrast hiermee blijft politiek België zich nog steeds in schuldige onwetendheid hullen door haar kenmerkende struisvogelmentaliteit. Of zijn de politieke eminenties misschien met de kop in het zand op zoek naar wetenschappelijk onderzoek over wat de mensenrechten in verband met drugsgebruikers voorschrijven? Of onderzoek, dat overigens decennialang door het Amerikaanse DEA (Drug Enforcement Agency) werd tegengehouden, naar de mogelijke medische capaciteiten van de cannabisplant? Of kijken ze weg om de farma- en alcoholindustriëlen te vriend te houden?

Mea culpa politici?

Vroeg of laat zal ook hier de ‘drugsverlichting’ doordringen. Zal de overheid dan doen alsof cannabisgebruikers afgelopen decennia geen trauma’s hebben opgelopen? Komt er een verzoeningscommissie waar dezelfde paternalistische politici hun mea culpa komen toegeven en zich ten overstaan van de slachtoffers voor hun aanhoudende repressieve en ziekmakende beleid te verontschuldigen?

Tot dat het zover is blijf ik ondertussen, en vele honderdduizenden Belgen samen met mij een crimineel zonder misdaad, een maatschappelijk ongewenste paria! Deze situatie is mensonterend en onrechtvaardig. De samenleving is ons een leven verschuldigd!

[openingsfoto: Milkovasa/Shutterstock]

(advertentie)