Topstories

(advertentie)

Cannabis is wereldwijd big business. Dat valt niet meer te ontkennen. Of dit een goeie ontwikkeling is voor cannabisliefhebbers is nog maar de vraag. Afgelopen dagen was ik in Berlijn voor de Internationale Cannabis Business Conference, een overgewaaid evenement uit de Verenigde Staten. Ik moest even knipperen met mijn ogen. Voormalige activisten liepen rond in pak. En gehaaide businessmannen zaten aan de vaporizer. 

Bont cannabis gezelschap

In een congreszaal in een groot hotel in het centrum van Berlijn is dinsdag en woensdag een vol programma met lezingen over medicinale cannabis en actuele ontwikkelingen in de wereld van de cannabusiness. De conferentie is druk bezocht. Wetenschappers, artsen, lobbyisten, activisten, patiënten,  strategen, journalisten, marketingadviseurs, politici en CEO’s van cannabisbedrijven uit Israël, de VS en Duitsland overspoelen het publiek in de zaal met informatie.

In de wandelgangen bieden juristen, investeringsadviseurs en patentexperts hun diensten aan. Wilt u uw geld investeren in een kweeklicentie in Duitsland of de VS? Wist u dat u tegenwoordig cannabis uit Israël mag importeren? U wilde een patent op uw planten DNA? Het is een gaan en komen van grote spelers die de speciaal daarvoor ingerichte business rooms in en uitlopen. Het lijkt erop alsof er in de achterkamers goede deals worden gesloten.

Grote belangen

Dinsdagavond is er speciaal voor de congresgangers een party georganiseerd  in een afgehuurde Berlijnse club, met optredens van reggae-artiesten en rappers. Het moet gezegd worden: deze conferentie is strak georganiseerd. Meteen wordt duidelijk dat er wereldwijd grote belangen op het spel staan: medicinale cannabisteelt wordt in steeds meer landen gelegaliseerd. En legalisering voor recreatieve consumenten begint ook langzaam van de grond te komen. In Californië, Colorado, Hawaï en een aantal andere Amerikaanse staten is dat al het geval. Canada volgt als alles goed gaat in juli 2018.

Medicinale en recreatieve cannabis lopen wereldwijd steeds meer hand in hand. Monsanto, farmaceuten en grote investeerders huppelen vrolijk mee. Het is geen marginaal gebeuren meer met die wiet. Er is geld te verdienen. Grof geld, lijkt het.

Ronald Reagan’s War on Drugs

‘Tear down this wall’, roept de gepensioneerde Republikein Dana Rohrabacher tegen het enthousiaste publiek. Hij zegt nog net niet: ‘Ich ben ein Berliner.’  Rohrabacher, een Republikeins zwaargewicht, is een van de belangrijkste sprekers op het congres. In een vorig leven schreef de man teksten voor de speeches van Ronald Reagan, die als president van Amerika nog even een tandje bijzette in the War on Drugs met de slogan ‘Just say NO!’

Als we Rohrabacher moeten geloven was Reagan nog mild in die tijd. Hij had ook kunnen roepen ‘Put them in jail’. Dat was destijds namelijk het overheersende idee over wietconsumenten bij de meeste Republikeinen.

Republikein Dana Rohrabacher noemt het verbod op cannabis een van de grootste dwalingen in de geschiedenis. ‘We moeten een einde maken aan 100 jaar onderdrukking van cannabis. Tear down this wall’

Rorhabacher is nu een groot voorstander van het vrije gebruik van cannabis. Veel mensen leven ervan. Het is een pijler van de economie. Als echte Republikein heeft hij vrijheid en beperkte overheidsbemoeienis hoog in het vaandel.  Dat betekent dat je mensen ook vrij moet laten in het consumeren van cannabis. Of dat nu als medicijn is, of om er gelukkiger van te worden.

Hij noemt het verbod op cannabis een van de grootste dwalingen in de geschiedenis. ‘We moeten een einde maken aan 100 jaar onderdrukking van cannabis. Tear down this wall.’ Iemand geeft hem een pet met: ’Make marihuana great again!’

Israël exporteert wiet, Duitsland gaat kweken

Het is sinds kort toegestaan om cannabisproducten te exporteren vanuit Israël. Wetenschappers zijn daar druk bezig met standaardisering van medicinale cannabis. Het land werkt aan criteria voor import en export. Dat gaat niet naar alle landen. Naar Canada bijvoorbeeld wel. Daar is import en export van commerciële cannabisproducenten toegestaan. In Spanje is dat nog niet zo. Maar het verandert wereldwijd in rasse schreden.

Duitsland geeft tien kweeklicenties vrij voor medicinale wiet. De Duitsers gaan ervan uit dat er ongeveer 100.000 medicinale wietgebruikers zijn. Per licentie mag er jaarlijks 200 kilo wiet worden gekweekt. Maar of die 2000 kilo uiteindelijk genoeg zal zijn is nu al punt van discussie. Want een groep van 1000 Duitse medicinale patiënten bleek uiteindelijk 170 kilo in een jaar te hebben gebruikt. Zet daar twee nullen achter en je weet wat alle Duitse patiënten gezamenlijk nodig hebben.

Wantrouwen van patiënten

Niet iedereen komt overigens in aanmerking voor zo’n kweeklicentie. Er is een uitgekiend puntensysteem met strenge voorwaarden bedacht. In Canada is het niet helemaal goed gegaan met de eerste projecten waarvoor licenties werden verstrekt. Je kunt je afvragen of het gaat werken met die licenties. Veel patiënten nemen hun toevlucht tot cannabis omdat ze geen vertrouwen hebben in de farmaceutische industrie, de traditionele medische wereld en overheidscontrole.

Er is net behoefte aan meer zelfbeschikking bij veel patiënten: ze willen weten welke stoffen er in hun medicijnen zitten en kweken daarom liever hun eigen wiet

Dat zien we ook in Nederland bij de wiet van Bedrocan. Daar is volgens velen iets mis mee, omdat de overheid daarachter zit. Er is net behoefte aan meer zelfbeschikking bij veel patiënten: ze willen weten welke stoffen er in hun medicijnen zitten en kweken daarom liever hun eigen wiet. Dan weet je tenminste precies wat ermee is gebeurd.

Monsanto wil geld verdienen met planten-patenten

Ik moet even wennen aan het optreden van de activisten van het Deutscher Hanfverband. De anarchisten van weleer lopen inmiddels rond in pakken. Is dat erg? In principe niet natuurlijk, maar het doet toch wat met de geloofwaardigheid, realiseer ik me.

Mijn hoofd duizelt een beetje van twee dagen indrukken en informatie. Ik probeer zo neutraal mogelijk te observeren. Toch krijg ik geen goed gevoel bij een ex-werknemer van Monsanto die beweert dat er niets slechts schuilt in het patenteren van plantensoorten. ‘Grote bedrijven investeren veel geld in het ontwikkelen van optimale genetica. Dat kunnen ze alleen maar blijven doen als ze daar geld mee kunnen verdienen.’

Ik voel me beter bij het tegengas dat hij krijgt: ‘Het is belangrijk dat ook underground breeders hun plekje houden in deze wereld. Door legalisering gaat de diversiteit van cannabis verloren’, en: ‘Cannabis is van iedereen.’

Het Nieuwe Geld

Patenten, licenties, stropdassen en rastakapsels boven een maatpak. Het groeit allemaal op de brokstukken van de muur die aan het omvallen is. Ik weet nog niet zo goed wat ik er allemaal van moet denken. Hoeveel zin hebben we in een cannabiswereld waarin merken en dure labels een grote rol gaan spelen? En snapt het Nieuwe Geld wel dat wiet meer is dan geld verdienen?

Of is het te laat voor deze vragen en is het al allemaal aan het gebeuren? Ik moet het nog even verteren…

(advertentie)