Topstories

(advertentie)

Nog 1 dagje Berlijn voor rapper Def P en zijn nieuwbakken wettige vrouw Fenske op hun wereldreis. Die vullen ze uiteraard tot het bekende gaatje met o.a. Jamaicaanse toasters, kunst, Kreuzberg en dansende Oost-Duitsers. Plus een griezelige flashback!

 

Zaterdag 8 mei, Berlijn

We lopen naar het Museumplein van Berlijn. Ten minste, zo noem ik het maar. Ik wil graag de modernere kunstcollectie van Berlijn aanschouwen. Zoiets kan me echt inspireren. Het is een persoonlijk hoogtepuntje voor mij om voor het eerst in mijn leven een echte Salvador Dali van dichtbij te zien. Ik sta hier met mijn neus bovenop het doek en ben zwaar onder de indruk van de strakke details in deze man zijn schildertechniek. Wat een talent!

Door naar Alexanderplatz. Tot mijn verbazing krijg ik op een terras mijn wisselgeld letterlijk tot op de cent terug. Aan dit soort details merk je toch dat het hier net iets minder rijk is dan bij ons, waar de centen zijn afgeschaft en de mensen nog amper bukken voor een stuiver. Dat contrast zal, hoe meer we naar het oosten trekken, steeds duidelijker worden.

Penetrante pislucht

Op naar Kunsthaus Tacheles in de Oranienburgerstrasse. Dat is een soort Mad Max-achtig krakersbolwerk. Een groezelige vleermuisgrot met ouderwetse punkers. Deels binnen, deels buiten. Beneden staan overal grote kunstwerken van ijzer en is elk stukje gebouw bezaaid met wilde muurschilderingen. Er staan kleurrijke DJ boots en zelfgetimmerde barretjes die worden bevolkt door allerlei kunstzinnige types van de zwarte leren jassenbrigade. We zijn hier overdag, maar aan de sfeer en de penetrante pislucht kun je opmaken dat hier ’s nachts hele wilde feesten moeten plaatsvinden. Waarschijnlijk met meer drank en drugs dan oom agent goed vindt.

Tijd voor wat foto’s. Ik had voor Fenske een professionele camera gekocht om onze wereldreis sfeervol vast te leggen. Ze heeft in de trein het hele instructieboekje van voor tot achter doorgespit en kan nu al aardig overweg met de nieuwe camera. En dit is nou typisch zo’n locatie voor sfeervolle plaatjes.

We proberen netjes een kaartje te kopen, maar zonder enige uitleg mogen we gratis meerijden. Een mazzeltje

‘We moeten nog wel even Checkpoint Charlie bekijken’ zei Fens. ‘Dat is natuurlijk een verplichte edoch historisch verantwoorde “must see” voor elke zichzelf respecterende Berlijntoerist.’ ‘Check – point!’ Na een sloot koffie besluiten we naar Kreuzberg te lopen. Ik was hier zo’n tien jaar geleden al geweest en deze wijk stond in mijn geheugen gegrift als een grauwe en armoedige wijk waar vooral veel arme Turken op een kluitje woonden. Vandaag de dag is West Kreuzberg juist een hele gezellige wijk vol winkeltjes, restaurants en drukke terrassen vol toeristen. We struinen er uren rond en vermaken ons uitstekend. De ondergaande zon geeft door zijn warme gloed een haast filmisch effect aan het broeierige straatbeeld. Een schitterend park met een waterval en een soort Gothische kerk doen daar geen afbreuk aan.

Dit is zo’n beetje het tegenovergestelde van wat ik had verwacht van Kreuzberg. Net als we terug willen gaan stopt er vlak voor ons een bus met ons adres “Ostbahnhof” als eindhalte. We proberen netjes een kaartje te kopen, maar zonder enige uitleg mogen we gratis meerijden. Een mazzeltje. Dit is zo’n zeldzame fijne dag waarop alles meezit. Heerlijk om zo van Berlijn te genieten.

Jamaicaanse D.J.’s en toasters

‘Wat zullen we doen vanavond?’ ‘Er is een soort festivalletje bij de Yaam’ zeg ik. ‘Dat is ook weer vlakbij ons hotel, dus dat moeten we zeker even gaan uitchecken.’ Even later lopen we door een soort Ruigoord-achtige vrijplaats aan de Spreerivier. Overal waar we kijken hangen alternatieve jongeren rond op een aangelegd strand met een volleybalveld, barretjes, podia, kampvuurtjes, woonwagens, lampionnetjes, kraampjes met Afrikaans eten, alles er op en er aan. ‘Das ist hier ein chille vibe ja!’ zeg ik in mijn kromme Duits tegen Fenske.

Als klap op de vuurpijl blijkt er deze avond een hele batterij aan Jamaicaanse D.J.’s en toasters te zijn uitgenodigd. ‘Daar wordt ik nou blij van!’ Van een afstand horen we het soundsysteem al blazen in een hal verderop. We lopen recht op het geluid af en stappen een dampend feest binnen dat in volle gang is. ‘Dit is wel leuk om even mee te pakken toch?’ roep ik. Fenske staat al vrolijk met de beats mee te knikken. Ik kijk om me heen hoe de Oost Duitsers dansen. Ze lijken massaal naar de maat te zoeken. ‘Funky volk hoor!’ lach ik.

Unieke sfeer Berlijn

Als we licht aangeschoten naar ons hotel teruglopen geniet ik nog even na van de unieke sfeer van Berlijn. Wat een zichtbaar heftige geschiedenis heeft deze stad toch. En wat een hoop unieke plekken. We lopen tussen verlaten fabrieken door, leegstaande pakhuizen, kapotte ramen, roestige spoorwegovergangen en grauwe resten van het IJzeren Gordijn. Alles lekt en druipt. Lange schaduwen en flitsen van geel licht schieten beurtelings voorbij als er een trein langs rijdt. Het heeft allemaal iets spookachtigs.

 

GEESTIG

Toen ik nog klein was las mijn moeder me wel eens spannende spookverhalen voor. Ik vond dat altijd leuk, spannend en interessant tegelijk. Dat ik er ’s nachts ook wel eens waker van lag zei ik natuurlijk niet, want dan zou ze me vast niet meer van die spannende verhalen vertellen. Misschien had ze daardoor een wat stoerder beeld van mij dan dat ik werkelijk was. Zo mocht ik toen ik twaalf was de Exorcist al zien, maar dat bleek achteraf toch niet zo’n geschikte leeftijd te zijn voor een film van dat kaliber. Zeker in die tijd. Vaak schrok ik wakker van een enge droom en kon ik daarna weer moeilijk in slaap vallen. Eén keer droomde ik dat ik aan werd gevallen. Ik schrok wakker zag ik dat de hele boekenplank die boven mijn bed hing naar beneden was geklapt. Ik was helemaal verpletterd onder een bombardement van zware boeken en potten met planten. Dat was me een aardige teringzooi.

The Exorcist

Als klein kind ging ik wel eens spontaan slaapwandelen. Ook werd ik vaak wakker van dezelfde droom over groeiende brokken klei die me tegen de muur verpletterden en verstikten. Best een beetje eng. Maar geesten bleef het engste voor me. Na de Exorcist volgde dus een periode van onrustige nachten tot ik daar op een zekere nacht schoon genoeg van had. Ik begon mijn logica in de strijd te gooien. Waarom vond ik geesten zo eng? Omdat ze mij konden aanvallen, maar ik niets terug kon doen want zij waren al dood. Wat was nou eigenlijk het ergste dat een geest mij kon aandoen? Mij dood maken! En toen viel het kwartje.

Ik ga ook dood en word dus ook een geest. En dan heb ik een eeuwigheid om jullie terug te pakken

Toen ik op een nacht weer een eng geluid hoorde en een beetje bang werd verzamelde ik al mijn moed en ging rechtop in mijn bed zitten. Ik zei hardop: ‘Geesten, luister! Als jullie bestaan dan weet ik dat je me nu kunt horen en ik zeg jullie dat je me met rust moet laten! Als jullie dat niet doen, dan komt er een moment dat ik ook dood ga en dus ook een geest word. En dan heb ik een eeuwigheid om jullie terug te pakken! En dat zal ik dan doen ook! Jullie zijn gewaarschuwd! En nou wegwezen en niet meer terug komen!’ Het zweet stond op mijn voorhoofd, maar zo, dat luchtte op zeg! Ik voelde mezelf een hele kerel nadat ik dit geflikt had. En dat mocht ook wel, want niet lang daarna begon mijn pubertijd en ging ik ’s nachts van hele andere dingen dromen.

Toen ik jaren later mijn eerste vriendinnetje en mijn eerste eigen woning had lagen we op een avond in bed bij het licht van een kaarsje. Zo lagen we daar te ouwehoeren over onverklaarbare fenomenen en toeval. Al gauw ging het gesprek weer over geesten en vreemde dingen die gebeuren in huizen waar het spookt. De verhalen werden steeds enger en ik vond het geweldig! Precies op het moment dat ik zei dat sommige dingen nou eenmaal niet te verklaren zijn hoorde ik PATS! En de hele kamer was letterlijk in één klap pikkedonker. Gezien de timing en lawaai van de klap schrokken we ons helemaal lam! We zaten allebei meteen rechtop in bed. ‘Wat de fok was dat?!!!’

Kleine explosie

Ik sprong het bed uit, deed het licht aan en ging meteen op onderzoek uit. Even later bleek het allemaal heel verklaarbaar. De kaars was helemaal opgebrand waardoor de stenen houder gloeiend heet was geworden. Precies op het moment dat wij het over enge en onverwachte dingen hadden vond de kaarsenstandaard het kennelijk een leuke timing om met een knal uit elkaar te klappen. Zoiets had ik nooit eerder meegemaakt. We konden er gelukkig wel om lachen, maar het zet je ook aan het denken. Want stel dat de oorzaak van deze kleine explosie niet zo makkelijk te vinden was? Dan hadden we er vast weer een geestig verhaaltje bij…

Volgende week in Def P ‘Heen en Onweer’ reizen we van Berlijn naar Warschau + ONGEMERKT

(advertentie)