Topstories

(advertentie)

ROLLING STONED TOP 50 #17  Regelmatig benaderen lezers ons met een verzoek om hulp of aandacht voor hun zaak. Maar zelden hebben we zo’n schrijnend verhaal te horen gekregen als dat van de 39-jarige Nanda uit Zeeland. Een jonge vrouw die al tien jaar geteisterd wordt door pijn en ander medisch onheil na een mislukte herniaoperatie. Ze kweekt dus met toestemming van artsen zelf 4 wietplanten voor haar medicijn. Die worden op laffe wijze – na een tip van de buurvrouw – door de politie vernietigd. En dat is pas het begin van alle ellende…

Het relaas van Nanda uit Zeeland verdient aandacht. Na een mislukte herniaoperatie belandt ze in ‘de pijnhoek’ en inmiddels lijdt ze aan een scala aan ziekten en is ze uitbehandeld pijnpatiënt. Ze zoekt – met toestemming van medici – steun bij cannabis. Kweekt 4 buitenplantjes met instemming van de politie. Na een tip wordt ze hardhandig door dezelfde politie beroofd van de planten, met blauwe plekken en extra trauma’s als gevolg. Een dag later volgt nóg een inval van een zwaarbewapend arrestatieteam. Cannabiswaanzin in Nederland ten top!

Een medisch horrorverhaal

Het levensverhaal dat Nanda (39 jaar) aan RollingStoned vertelt leest als een soort horrorboek. Ooit was ze een gelukkige en succesvolle jonge vrouw die werkte als ambtenaar en ook als bedrijfsleidster in een coffeeshop. Maar tien jaar geleden sloeg het noodlot genadeloos toe. Ze kreeg last van een hernia.

“Ik ben uitbehandeld pijnpatiënt en ben afhankelijk van medicinale cannabis en olie in verband met mijn aandoeningen”, zegt de Zeeuwse. Een mislukte herniaoperatie in 2009 was het begin van de gitzwarte episode in Nanda’s leven, toen de wervels inzakten en de zenuwen beklemd raakten. En het gaat van kwaad tot erger. Ze krijgt liposclerose na “inspuiting op de pijnpoli met triamchinolon, kenacort. Hierdoor is een spier afgestorven in mijn rug, een zwart gat op de rug is het gevolg”.

Nanda soms vervolgens een ziektelijst op waarmee je tien seizoenen ER kan vullen: burning mouth syndrome, chronisch pijnsyndroom, artrose over nek en rugwervels, chronische bekkeninstabiliteit, hypermobielsyndroom, hyperhydrosis, posttraumatisch stresssyndroom (PTSS), liponecrose en fibromyalgie. Tientallen farmaceutische medicijnen worden uitgeprobeerd, maar niets helpt en de pijn wordt ondraaglijk.

Vier wietplanten in de tuin

Nanda: “Deze aandoeningen zijn vastgesteld in ADRZ Goes, ik ben uitbehandeld pijnpatiënt. Mijn pijn ligt vaak op morfineniveau alleen ik mag de morfine niet meer. Ik woon alleen en val soms om, vandaar de cannabis. Na een vreselijke bijwerking van een triamchinolonspuit, kenacort op de pijnpoli willen ze mij niet meer spuiten met cortisonen, ik had een bijwerking die heel zelden voorkomt… met vreselijke gevolgen. Ik heb afschuwelijke pijnen geleden toen de dystrofie van de rugspier begon na de spuit. Ik heb zelfs een euthanasieverklaring aangevraagd vorig jaar, voordat de cannabis werd voorgeschreven.”

“Ik ben altijd zo geweest dat ik zoveel mogelijk zelfvoorzienend wil blijven, daarom woon ik nog in een normaal huis en niet zoals de gemeente graag wenst, op een klein appartement zodat ik minder zorg nodig heb… en heb ik een scooter die ik zelf betaal ipv een scootmobiel op kosten van de gemeente. Zo dacht ik ook over mijn medicijn, het kost mijn zorgverzekering veel geld per jaar ik wilde een zorgbesparing en een verbetering van levenskwaliteit bereiken met mijn eigen plantjes in de tuin te kweken.” We hebben het voor alle duidelijkheid over 4 wietplanten buiten in de tuin.

“Het kostte echt even tijd om uit bed te kunnen komen en naar beneden te gaan, waar ik de planten al omgekapt aantrof!”

Toch duikt op een gegeven moment dit najaar de politie op bij haar huis, op zoek naar ‘een hennepkwekerij’. Nanda laat de twee agenten haar plantjes zien en ook de medicinale cannabisverklaring van de dokters. “Dit papier laat ook zien dat ik dit doe om onnodige medicijnkosten te besparen en een beter leven te bewerkstelligen door mijn eigen medicijn te kweken in de tuin”, aldus Nanda. “Ik had minder dan 5 planten, nota bene nog buiten en niet onder een lamp, medische verklaringen van mediwiet waarin staat dat ik niet meer dan 5 vrouwelijke planten zal kweken en stempels van neuroloog en dokter eronder, medisch paspoort erbij waarmee ik kan aantonen dat ik echt 2,5 gram wiet per dag nodig heb.” Gelukkig krijgt ze van de politiemensen – die de 4 planten nog op de foto zetten – de toezegging dat ze haar oogst mag afmaken. Ook in haar huurcontract met de woningbouwvereniging staat geen verbod op het kweken van wietplanten.

Politiemensen over de tuinmuur

Vier dagen hierna echter springen er ’s ochtends vroeg twee politieagenten over de tuinmuur nadat ze eerst ‘kort hebben aangebeld’. Nanda: “Het kostte echt even tijd om uit bed te kunnen komen en naar beneden te gaan, waar ik de planten al omgekapt aantrof! Hierop ben ik boos geworden en hebben ze mij bij mijn armen gepakt.” Nanda is laaiend: “Eerst toestemming geven, en dan paar dagen later ineens over de muur springen en mijn planten om knippen. Zonder verslaglegging te raadplegen en zonder bevel tot huiszoeking of inbeslagname.”

Ze besluit direct haar beklag te doen bij de politie. “Over het hele gebeuren heb ik een overleg gehad met het hoofd van politie Zeeland, dhr. Foppe en wachtcommandant Aschelman. Dit was een goed overleg en Foppe gaf aan dat er fouten zijn gemaakt doordat de agenten niet de verslaglegging hebben geraadpleegd voor ze besloten over mijn tuinmuur te klimmen. Er zou dus  sprake zijn van een onrechtmatige daad. Er zou worden overlegd met de officier van justitie mbt tot een schadevergoeding.”

‘Enorme dooddoener’

Hier komt echter niets van terecht. Integendeel. Nanda: “Dhr foppe belde mij veel te laat terug en het antwoord was: ik vind je een aardige vrouw, maar helaas we kunnen niks voor je doen.” de politie doet namelijk een beroep op art 2 uit Opiumwet. “Daarin zou ergens onder lid b staan dat een agent altijd redelijkerwijs zichzelf toegang mag verschaffen tot een terrein mits hij vermoed dat er zich redelijkerwijs een hennepplantage bevindt. Een enorme dooddoener. Ik had meer verwacht van het overleg en de uitkomst. Ik heb drh Foppe medegedeeld dat ik een civiel rechterlijke procedure ga starten richting justitie m.b.t. tot een schadevergoeding.”

“Ik zit dus vreselijk in de problemen door hun en heb een enorme imagoschending ondergaan in de buurt door een bivakmutsenteam met grote geweren”

Bij de inval loopt Nanda trouwens ook nog eens blauwe plekken op, zo vertelt ze. “De blauwe plekken heb ik opgelopen omdat ik boos de tuin inliep en de agent mij de plant uit mijn hand trok en mij beetpakte bij mijn armen. Helemaal beschamend bij een chronisch pijnpatiënt vind ik. Van dit hele gebeuren… echt ik slaap er al weken slecht van. Had al PTSS en dat is erger geworden. Waardoor ik dus ook psychische schade heb geleden en hoe moet dat voor volgend voorjaar? Krijg ik de medicinale cannabis nog vergoed, kan ik het pakket nog betalen? Zo niet, ik ben ten dode opgeschreven. Er is geen afdoende helpend middel meer voor mijn pijnen.”

Inval arrestieteam

En nog is de horrorfilm waarin Nanda – een legale cannabispatiënt zonder strafblad die 4 wietplantjes in de tuin heeft staan – niet voorbij. Een dag na de inbeslagname op 26 augustus volgt een nieuwe inval, dit keer van een arrestatieteam van politie. Nanda: “Op zoek naar een vuurwapen van een bekende van mij… hij en ik bezitten absoluut geen vuurwapen en nooit gehad ook, ik ben er bang van. Godzijdank was ik toen niet thuis, ik lag tot half 5 die vrijdagmiddag aan de hartmonitor en om half 6 vielen ze mijn woning binnen. Uiteraard is hier geen vuurwapen aangetroffen. Maar wat is dit voor land, is dit een actie van justitie of is dit toch de buurvrouw die echt alles op alles zet om mij het leven te ontnemen?”Nanda heeft namelijk bewijs dat het die buurvrouw is geweest die de politie en woningbouwvereniging heeft getipt over de ‘hennepkwekerij’…

Geldboete voor pepperspray

Hoe dan ook, opnieuw volgen excuses van justitie aldus Nanda. “Maar ik zit wel met honderden euro’s schade aan deur, raam en sloten van de voordeur… omdat ze tussen mijn tassen met medicijnen een busje tierabwehrspray hebben gevonden. De light light version van pepperspray blijkbaar, ik wist het geeneens. Ik ben een vrouw van 39 waarvan de benen en linkerarm niet meer willen, blijkbaar mag je niet een busje tierabwehrspray hebben, ik kreeg een boete van 375 euro voor een wapen in de categorie 2. Dat doen ze alleen maar omdat ze de schade niet willen vergoeden, dan pakken ze je zo. Ik zit dus vreselijk in de problemen door hun en heb een enorme imagoschending ondergaan in de buurt door een bivakmutsenteam met grote geweren.  Ik woon al 14 jaar in dit huisje. Gelukkig heb ik het zelf niet gezien, dat had zo een nieuw infarct van mijn hart op kunnen leveren.”

Strijden tot het einde

Hoewel Nanda het er dus niet bij laat zitten – “gelukkig biedt mijn verleden als ambtenaar mij de mogelijkheid altijd flinke bezwaarstukken in te dienen bij gemeente, en zo ook dit verhaal aan te pakken” – zal het niemand verwonderen dat ze kapot zit. “Psychisch ben ik nu een wrak. Mijn leven is onnodig veel zwaarder gemaakt dan het al was. Ik heb er zo onderhand een dagtaak aan als chronisch zieke om assertief genoeg te zijn en overal tegen in te gaan. Als ik niet nog een keer omval hè, maar ik strijd tot het einde!”

 

(advertentie)