Topstories

(advertentie)

Sinds een paar jaar is er onenigheid over de namen indica, sativa en hybride. Ze zeggen volgens onderzoekers niet veel. We schreven er al in 2015 en 2017 over, en onlangs deed CNNBS columnist Mauro dat nog eens dunnetjes over. Toch blijft CNNBS de benaming indica, sativa en hybride gewoon gebruiken. In dit artikel leggen we uit waarom.

John M. McPartland

Toen we in 2015 voor het eerst over de foutieve naamgeving van cannabis subsoorten schreven, was dat naar aanleiding van onderzoek van John M. McPartland. McPartland was destijds verbonden aan GW Pharmaceuticals, het farmaceutische bedrijf dat onder meer de cannabisspray Sativex (what’s in a name?) produceert. Tijdens de presentatie van zijn onderzoek legde Mc Partland uit dat de drie ondersoorten cannabis indica, sativa en ruderalis al jaren verkeerd worden onderverdeeld.

Het onderzoek van McPartland ging destijds echter nog vooral over de óórsprong van de cannabis ondersoorten. Sativa zou volgens de onderzoeker eigenlijk indica moeten heten, aangezien die oorspronkelijk uit India komt. Indica zou afghanica moeten heten vanwege de herkomst uit Afghanistan.

Dalhousie en Bedrocan

We spoelen even vooruit naar het jaar 2017. In dat jaar presenteerde de Canadese Dalhousie Universiteit in samenwerking met Bedrocan namelijk de resultaten van hun eigen onderzoek. Na analyse van 149 wietsoorten werd ook naar aanleiding van dit onderzoek geconcludeerd dat de namen sativa en indica niets zeggen over de genetische afkomst van de wietsoorten. Frappant is dat deze onderzoekers juist aangaven dat het onderscheid tussen de wietsoorten weleens gebaseerd kon zijn op het terpenenprofiel. “This study shows that the Indica/Sativa differences could be largely based on terpene content.” Met andere woorden, indica’s en sativa’s zoals wij die kennen, hebben beiden mogelijk vooral een kenmerkende geur en smaak.

Tot nu toe ging het in de onderzoeken dus vooral over de afkomst van sativa en indica wietsoorten. Kwekers zouden volgens de onderzoeken, de onderverdeling met andere woorden jarenlang gebaseerd hebben op de geur en smaak van cannabis (en dus niet op de geografische afkomst van de planten). En daar zit wat in, de geur en smaak zijn belangrijke kenmerken voor breeders. En dát [een onderverdeling op basis van geur en smaak maken] is dus precies wat de website Leafly onlangs ook met veel bombarie deed.

Ethan B. Russo

Het verhaal gaat verder want ook publicist, alumnus en onderzoeker Ethan B. Russo, deed onderzoek naar de benaming van wiet subsoorten. Russo is overigens ook geen onbekende van de eerder genoemde McPartland. Samen schreven ze in 2001 namelijk al het onderzoeksrapport Cannabis and Cannabis Extracts: Greater Than the Sum of Their Parts? 

Russo stelt in een interview in Cannabis and Cannabinoid Research Journal dat het onderscheid tussen sativa en indica zoals we dat in de meeste niet-wetenschappelijke boeken en artikelen (letterlijk vertaald; lekentaal) tegenkomen, totale onzin is en zelfs een oefening in nutteloosheid. Je kunt zo stelt hij, op basis van de hoogte of bladvorm (indica/sativa) op geen enkele manier de biochemische inhoud van een bepaalde cannabisplant raden. En dat is opmerkelijk, want in het onderzoek van Dalhousie en Bedrocan werd gesteld dat het verschil tussen indica en sativa juist hun kenmerkende geur en smaak is.

Waarom wij wél indica & sativa blijven zeggen

De onderzoeken spreken elkaar dus enigszins tegen. Dan over naar de vraag en antwoord op de titel van dit artikel. Want waarom zouden wij vasthouden aan de benaming sativa, indica en hybride, als dat volgens de onderzoeken nietszeggend is? Waarom houden wij bijvoorbeeld een CNNBS Indica test en niet een CNNBS terpenentest?

We blijven indica en sativa gebruiken omdat de namen indica en sativa naar onze mening wel degelijk veelzeggend zijn. De terminologie wordt namelijk al sinds het ontstaan van de moderne cannabisindustrie gebruikt, en iedere kweker of breeder weet wat ermee bedoeld wordt. Ongeacht de genetische afkomst of het terpenenprofiel snapt iedere cannabisliefhebber wat er met ‘indica’ of ‘sativa’ bedoeld wordt. De woorden zijn als het ware, in de wietsoorten die op de markt verkrijgbaar zijn gekweekt (pun intended). Als een zadenbedrijf in het verleden of het heden bijvoorbeeld een indica uitbracht, dan weten cannabisliefhebbers nog steeds wat voor wietsoort daarmee bedoeld wordt. Precies: een bossige compacte wietsoort met tamelijk brede bladvingers, compacte toppen en meestal een tamelijk stoned effect.

Hetzelfde geldt voor een sativa. Neem bijvoorbeeld een typische sativa zoals Amnesia. Net als andere sativa’s heeft deze soort een relatief lange bloeifase, worden de planten vrij hoog en hebben ze smalle bladvingers. Het effect is vaak high, en wat energieker. De naam sativa laat met andere woorden weinig te raden over.
Daarnaast is er ook gewoon geen beter alternatief dan te classificeren als sativa, indica of hybride. Aangenomen dat bovenstaande onderzoeken kloppen, hebben ze geen betere onderverdeling aangedragen dan de onderverdeling die de markt zelf al jaren gebruikt.

Onthoud dit: de heren Russo, McPartland en ook de instituten Dalhousie en Bedrocan komen allen uit de medische wereld, en dus niet uit de cannabiswereld. In de ogen van de ervaringsdeskundige zijn zij wellicht eerder leken. Het is maar hoe je het bekijkt. Trouwens, meneer Russo werkt tégenwoordig opmerkelijk genoeg wél in de [lucratieve] legale cannabisbranche.

Gekloot in de marge

Bij ons blijft het daarom voorlopig bij indica’s, sativa’s en hybrides. We vinden het ook een beetje ‘gekloot in de marge’ metaforisch gesproken, want de invloed van de kweker is minstens zo belangrijk als die van de genen. Eigenlijk lijkt het vooral een taaldiscussie. En als je dan tóch eens wat meer over de specifieke geur, smaak en het effect van een bepaalde indica, sativa of hybride wil weten, dan lees je toch gewoon de uitgebreide beschrijving.

(advertentie)