(advertentie)
(advertentie)
(advertentie)

Op 9 mei schoof ik namens de stichting VOC aan bij een rondetafelgesprek met de adviescommissie die de experimenten met gereguleerde cannabisteelt begeleidt. Plaats van handeling was een vergaderzaaltje in Hoog Catharijne in Utrecht en aan het gesprek deden zeven externe deskundigen mee. De sfeer was constructief en vriendelijk en de vragen van de commissieleden lieten zien dat ze al het een en ander hebben opgestoken over cannabis en coffeeshops.

In gesprek met cannabis deskundigen

De volledige commissie telt acht leden, waarvan er drie aanwezig waren, plus de secretaris. Commissievoorzitter André Knottnerus vertelde dat de drie maanden die de commissie heeft gekregen “aan de krappe kant zijn” voor een zo omvangrijk en belangrijk onderwerp. In totaal houdt de commissie acht rondetafelgesprekken. Knottnerus zei ook dat zijn commissie zelf geen steden zal noemen in haar tweede advies, dat eind dit jaar moet verschijnen.

De mensen die zijn uitgenodigd voor het rondetafelgesprek ‘consumentenperspectief’ vormden een bont gezelschap: August de Loor (Adviesburo Drugs), Dimitri Breeuwer (stichting CannaWijzer), Raymond Dufour (stichting Drugsbeleid), de Friese cannabisactivist Hans Baerveldt, Leon Lichtendael (coöperatie LeliHolland), Paul dos Reis, directeur van Greenlabs uit Rotterdam en uw CNNBS-columnist.

Vreemde eenden in de bijt

De vertegenwoordigers van LeliHolland en GreenLabs bleken de vreemde eenden in de bijt. Lichtendael is maatschappelijk werker en heeft ruime ervaring in de geestelijke gezondheidszorg in Drenthe. Zijn bijdrage viel volledig uit de toon en ging vooral over de afschuwelijke problemen die kwetsbare jongeren kunnen krijgen door cannabis. Al na twee minuten stootte mijn buurman August de Loor me onder tafel aan om op fluistertoon te vragen wie deze man in hemelsnaam was.

Wiet van Greenlabs uit geautomatiseerde containers aan de rand van de stad… joepie! (not)

Paul dos Reis, directeur van GreenLabs, heeft geen ervaring met cannabis, maar wel een ‘Cannabis Distributie Punten concept’, een gelikte brochure en een website. Als ik het goed heb begrepen gaat het om geautomatiseerde verkoop in containers, die aan de stadsrand geplaatst kunnen worden en waar consumptie ter plekke verboden is. Misschien dat een gemiddelde CDA-wethouder hier enthousiast van wordt… ik krijg er vooral jeuk van.

Canada en Zwitserland: in geen van beide landen zijn blauwhelmen binnengevallen wegens schending van de VN drugsverdragen

De bijdragen van August de Loor, Dimitri Breeuwer en Raimond Dufour waren uitstekend. Dimitri kreeg als eerste het woord. Hij sprak zich uit tegen de kleinschalige en rigide opzet van het experiment en invoering van een maximum THC-percentage. Gefaseerde invoering van gereguleerd geteelde wiet zou beter zijn, zodat deelnemende coffeeshops een deel van hun assortiment kunnen blijven verkopen, liefst inclusief buitenlandse hasj. Dimitri brak ook een lans voor de kleine thuisteler en hekelde de totaal ontspoorde toepassing van de Wet Damocles, waarmee burgemeesters thuistelers uit huis kunnen zetten, zonder enige vorm van proces.

Praktisch iedereen met verstand van zaken wil dat er ook een regeling komt voor de niet-commerciële thuisteelt van wiet voor medicinaal en/of recreatief gebruik… [beeld: V_Craftmen/Shutterstock]

Regeling voor thuisteelt essentieel

Ook August de Loor en ikzelf benadrukten dat een duidelijke regeling van de thuisteelt dringend gewenst is en dat de huisuitzettingen wegens cannabis direct moeten stoppen. Je hoort vaak dat het gedoogbeleid failliet is, hield August de commissie voor, maar dat is niet zo. Het gedoogbeleid heeft alleen te lang geduurd. De achterdeur van de coffeeshop had al lang gelegaliseerd moeten zijn.

Ook fijn: August en ik konden de commissie vertellen over het recente werkbezoek aan legale cannabisproducenten in Canada en over de situatie in Zwitserland. In geen van beide landen zijn blauwhelmen binnengevallen wegens schending van de VN drugsverdragen.

Te weinig en te laat

Raimond Dufour, voorzitter en nestor van de Stichting Drugsbeleid, was zeer kritisch en vulde de andere sprekers met verstand van zaken en autoriteit aan. Met een korte berekening liet hij zien hoe absurd het geplande tijdspad van het experiment is. Met de voorbereiding, de vijf jaar van het experiment zelf en de evaluatie zitten we al snel in 2025 voor het beleid echt verandert. Tegen die tijd is de wereld al zoveel veranderd dat het experiment totaal achterhaald zal zijn.

De visie van vrijwel alle deelnemers aan het rondetafelgesprek is samen te vatten met vier Engelse woorden: too little, too late. De grote vraag is nu of de commissie Knottnerus genoeg lef heeft om de regering in haar advies de(ze) waarheid te zeggen. De deadline voor hun eerste advies is 31 mei, dus we zullen het antwoord op die vraag snel weten…

[openingsfoto:  J.K. York/Shutterstock]
(advertentie)