Topstories

(advertentie)

In de week dat haar verre voorganger Dries van Agt met zijn vrouw uit het leven stapte, liet Dilan Yesilgöz weer eens zien dat zij de slechtste justitieminister is sinds Ivo Opstelten in 2010-2015. 

Geen doorsnee CDA’er, ook als het om cannabis ging

De verschillen tussen Dries van Agt, die in de jaren zeventig het gedoogbeleid voor cannabis invoerde en de basis legde voor de coffeeshop, en VVD boegbeeld Dilan Yesilgöz zijn groot.

Van Agt was een eminent jurist en de jongste justitieminister ooit voordat hij twee keer minister-president van Nederland werd. Hij was medeoprichter van het CDA, maar onttrok zich aan de etiketten links en rechts.

Van Agt was eigenzinnig, niet-dogmatisch en bereid om van standpunt te veranderen. Het bekendste voorbeeld van die laatste eigenschap was zijn inzet voor de Palestijnen, nadat hij als actief politicus altijd de pro-Israël lijn van zijn partij had gevolgd.

En zonder eigenzinnigheid was het hem nooit gelukt om in 1976 de Opiumwet te wijzigen en cannabis te decriminaliseren, samen met volksgezondheidsminister Irene Vorrink, moeder van de bekende cannabisactivist Koos Zwart.

Nee, dan Dilan Yesilgöz-Zegerius

Zoals ik schreef in mijn necrologie van Van Agt op de VOC website:  ‘Laten we nooit vergeten dat Nederland, dankzij Dries van Agt, als eerste land ter wereld deserteerde in de door de VS verzonnen en aangejaagde oorlog tegen cannabis en historische eerste stappen zette richting legalisering van de plant. Alleen daarom al verdient hij een standbeeld.’

Nee, dan Dilan Yesilgöz-Zegerius. Waar vriend en vijand Dries van Agt prezen om zijn bloemrijke en creatieve taalgebruik, spreekt Yesilgöz in korte, holle statements met steeds dezelfde woorden. Aanpakken, doorpakken, keihard, op orde, echt, met elkaar. Als iemand heel vaak het woord echt gebruikt, komt dat nogal onecht over.

Bezwaarlijker dan haar taalgebruik is de manier waarop Yesilgöz omgaat met de rechtsstaat en de principes waarop die berust. De scheiding der machten bijvoorbeeld. Een minister hoort zich niet te bemoeien met de rechter en het openbaar ministerie.

Ministerie van Justitie of De Telegraaf?

Daar ging het vorige week mis. Na een spoedoverleg tussen Yesilgöz, de politie en het OM over de boerenprotesten en de snelwegblokkades van Extinction Rebellion, ging er een gezamenlijke verklaring de deur uit.

‘De maat is vol’, is in die verklaring te lezen. En: ‘Dit is geen demonstreren, dit zijn geen protesten, dit zijn illegale acties of zelfs het plegen van misdrijven. Daar komen de actievoerders niet mee weg.’

Vooral dat laatste zinnetje gaat veel te ver. Niet omdat de boerenacties waarbij brand wordt gesticht en afval gestort niet afkeurenswaardig zijn. Maar omdat het aan de rechter is om er over te oordelen, niet aan de minister.

‘Als het moederdepartement van de rechtsstaat gaat klinken als de ingezonden brievenrubriek van De Telegraaf wordt het oppassen’, schreef NRC gisteren in een commentaar.

Yesilgöz dreigement dat de actievoerders niet weg zullen komen is een onverantwoordelijke uitspraak. NRC: ‘Openbaar ministerie en rechtspraak dansen niet naar het pijpen van de (toevallige) minister van Justitie, maar hebben een eigen verantwoordelijkheid.’

Dilan draait door in de Tweede Kamer

Yesilgöz is de eerste minister van justitie die geen rechten heeft gestudeerd en het is moeilijk om niet te denken dat dit soort uitglijers daarmee te maken heeft. Een dag na de verklaring viel ze in de Tweede Kamer op een onbehoorlijke en ongepaste manier uit tegen Joost Sneller (D66), die volstrekt redelijke vragen stelde over regulering van drugs als alternatief voor de mislukte war on drugs aanpak.

Hou je vast voor (een kort fragment van) de woordenbrij die Yesilgöz als antwoord uitstootte:

“Op het moment dat je als Nederland wereldwijd de voorloper zou zijn in het nadenken over legalisering, leg je de rode loper uit. Dat moet je gewoon niet doen. Die fase is echt … Ik vind het een romantisch beeld en ik vind het — ik ga het zeggen — een naïef beeld om te doen alsof we onze capaciteit en inzet daarop zouden moeten inzetten.

“Vervolgens moet ik aan een rechter vertellen: het spijt me dat je zaterdag niet naar buiten kan; ik heb niet genoeg beveiligers. Het matcht gewoon totaal niet met waar we staan. Ik word er emotioneel van, want dit elke keer opperen haalt alle capaciteit, inzet en denkkracht weg. Nederland is mijlenver van zo’n discussie. Die luxe hebben we gewoon niet meer; die hebben we echt niet.

“Ik zie dat de heer Sneller daar … Ik snap het, maar dit kan je ook niet meer politiek maken. Dit is zo urgent. Onze rechtsstaat staat op omvallen. Als die mannen en vrouwen van bewaken en beveiligen er niet zouden staan, was de rechtsstaat omgevallen. U vraagt aan mij om eens een internationale conferentie te gaan beleggen met de vraag: zullen we het allemaal legaliseren? Heeft u door wat er in dit land gebeurt?”

En zo ziet de drugsmaffia het graag

Ze zei het echt: onze rechtsstaat staat op omvallen. En ze maakt een totale karikatuur van Sneller’s standpunt en vraag, een beproefde techniek van drugsoorlog supporters. Net als je vingers in je oren stoppen als mensen je vragen om na te denken over alternatieven. De uitnodiging van de Amsterdamse burgemeester Halsema voor haar Dealing With Drugs conferentie gooide Yesilgöz in de prullenbak.

Haar weigering om zelfs maar na te denken over regulering en haar persoonlijke aanvallen op voorstanders van regulering doen denken aan Ivo Opstelten, de justitieminister die de wietpas en de growshopwet invoerde en onze rechtsstaat ernstige schade toebracht.

Opstelten en Yesilgöz zijn justitieministers zoals de drugsmaffia ze het liefste heeft; door regulering van drugs tegen te houden en belachelijk te maken, beschermen ze hun verdienmodel. Je zou er emotioneel van worden.

R.I.P. Dries van Agt (1931-2024)

 

(advertentie)