Topstories

(advertentie)

Als je snel en goed high wilt worden, zou je denken dat het roken van cannabis met een zo hoog mogelijke concentratie cannabinoïden – zoals THC, het belangrijkste bedwelmende bestanddeel van de plant – de beste manier is. Maar nieuw onderzoek suggereert dat dit niet zo eenvoudig is. Met behulp van een rookmachine om de intensiteit van individuele wietjoints te testen, hebben onderzoekers ontdekt dat hoeveel werkzame stof er van zo’n jonko in je mond terechtkomt, grotendeels afhangt van hoe de joint is gemaakt.

Traditioneel roken van wiet blijft veruit het populairst

Cannabis wordt momenteel wereldwijd door ongeveer 209 miljoen mensen geconsumeerd. Het is belangrijk voor bedrijven die legaal toegestane cannabisproducten verkopen om hun producten te standaardiseren, zodat consumenten – ook degenen die het als medicijn gebruiken – precies weten wat ze kopen.

Dit betekent dat verkopers de precieze hoeveelheid cannabinoïden en verontreinigingen in hun producten moeten kunnen meten. Sommige methoden om drugs toe te dienen zijn echter moeilijker te testen dan andere.

Ongeveer 70 procent van de cannabisgebruikers gaf in een onderzoek van de Canadese overheid uit 2022 aan dat traditioneel roken hun favoriete consumptiemethode was. En die methode is nu dus voor het eerst echt goed onderzocht en getest op zijn effectiviteit qua high.

Bar weinig onderzoek gedaan naar joints

Met name voorgedraaide joints zijn op de legale cannabismarkten super populair. Onlangs nog berichtte CNNBS erover met het artikel ‘Verkoop voorgedraaide joints door het dak in Noord-Amerika‘. Bestaande kwaliteitscontrole-technieken kunnen de hoeveelheid actieve ingrediënten in elke wietsigaret meten, maar daarbij wordt een belangrijke variabele over het hoofd gezien: het fysieke mechanisme van hoe de joint brandt.

“Er is een gebrek aan kwantitatief onderzoek naar het roken van joints. Ik wil begrijpen wat er gebeurt tijdens het inhaleren aan de chemische kant,” zegt Markus Roggen, president en wetenschappelijk hoofdmedewerker van Delic Labs, een cannabis en psilocybine onderzoeksfaciliteit in het Canadese Vancouver.

Roggen en zijn collega’s vroegen zich af of de concentratie cannabinoïden de belangrijkste factor was bij het bepalen van het bedwelmende effect van de drug en welke andere dingen bijdragen aan een plezierige ervaring. Hun werk werd in juni gepresenteerd op de Canadian Chemistry Conference and Exhibition in Vancouver.

Hoe werkt dat eigenlijk, high worden met een joint?

Een joint is een eenvoudig ding: de vloei houdt de gemalen wiettoppen vast en kanaliseert de rook van het brandende uiteinde naar de mond van de gebruiker. Bij het verbranden komen cannabinoïde-verbindingen in gasvorm vrij uit de plantdeeltjes, waardoor een roker ze door het losjes verpakte materiaal kan trekken. Zie het als het onttrekken en afgeven van gasvormige verbindingen aan de tegenovergestelde uiteinden van een buis.

“Dit is een aerosolen overdrachtsprobleem op het grensvlak tussen de joint en je mond,” zegt Roggen. Deze aerosolen – kleine stof- of vloeistofdeeltjes die in de lucht zweven – bevatten de actieve cannabinoïde bestanddelen van cannabis. Daaronder het bedwelmende THC en cannabidiol (CBD), waarvan algemeen wordt aangenomen dat het kalmerende en ontstekingsremmende eigenschappen heeft.

Blauwdruk voor de perfecte joint

Om te proberen de blauwdruk voor de perfecte joint te vinden, prepareerden Roggen en zijn team monsters van zowel THC- als CBD-dominante cannabisvariëteiten. Met behulp van een koffiemolen en een zeef bereidden ze deeltjes met een diameter van één, drie en vijf millimeter. Vervolgens maakten ze joints van 0,5 gram van elk monster en goten ze de deeltjes in commercieel verkrijgbare voorgedraaide papieren cones.

Vervolgens sloten ze deze joints aan op een ‘rookcyclussimulator’ die zes keer gelijkmatig ‘inhaleerde’ gedurende telkens drie seconden en vervolgens ‘uitademde’. Een menselijke vrijwilliger zou niet in staat zijn geweest om zoveel monsters achter elkaar te beoordelen, vandaar de machine.

Filters vingen de aerosolen op bij het 3-D-geprinte mondstuk van de machine en de onderzoekers gebruikten analytische scheikundige technieken om het aerosolgehalte te meten van de trekjes aan het begin, midden en einde van elke joint.

Een goede joint is op het eind het effectiefste

De hoeveelheid THC en CBD die elke joint opleverde, suggereerde dat de deeltjesgrootte van belang is voor de intensiteit. Voor beide cannabissoorten leverde de deeltjesgrootte van 1 mm de meeste cannabinoïde per trekje, terwijl de grootte van 5 mm minder intens was, maar leidde tot joints die langer meegingen.

Kleinere brokjes gegrinde wiet stelden sneller een groter oppervlak bloot aan de vlam, wat zorgde voor een snellere en efficiëntere verbranding. En ongeacht de grootte van de deeltjes, kwam de hoogste concentratie cannabinoïden per trekje tegen het einde van de joint.

Ondertussen kwamen er aan het begin van de joint meer terpenen uit de plant, chemische stoffen in cannabis die bijdragen aan de smaak maar niet aan de concentratie actieve drugs. Dit suggereert dat een joint aan het begin de beste smaak geeft en aan het eind de sterkste concentratie cannabinoïden levert.

THC-gehalte doet er minder toe dan hoe je je wiet verkruimelt/maalt

Verrassend genoeg leverden de THC-dominante joints in totaal 19 tot 28 milligram THC per joint, terwijl de CBD-dominante versies elk maar liefst 90 tot 100 mg CBD leverden – dat is 200 tot 400 procent meer van de dominante cannabinoïde!

“De hoeveelheid cannabinoïde die in je mond terechtkomt is hoger voor CBD dan voor THC,” zegt Roggen. “Ik kan het niet verklaren, maar ik ben erg geïntrigeerd.”

Amber Wise, wetenschappelijk directeur van het cannabis testlaboratorium Medicine Creek Analytics in Fife, Wash, zegt dat fabrikanten vertrouwen op automatisering om ze te produceren. Omdat plantaardig materiaal variabel is in termen van chemie, is het begrijpen van de effecten van de deeltjesgrootte belangrijk voor productconsistentie.

“De gegevens van Roggen ondersteunen het argument dat het THC-percentage er minder toe doet dan de deeltjesgrootte, en preroll-fabrikanten zullen dit nuttig vinden,” zegt ze. Daarnaast vermelden de onderzoekers van het nieuwe onderzoek dat critici en bloggers in de cannabiscommunity vaak beschrijven dat prerolls hard smaken of ongelijkmatig branden.

Kortom; meer weten over hoe de constructie van joints de afgifte van terpenen beïnvloedt, zou fabrikanten kunnen helpen een beter smakend, consistenter product te maken.

Wat willen de onderzoekers met dit onderzoek?

Daarnaast schrijven artsen medicinale cannabis voor in verschillende vormen, waaronder joints. Maar het voorschrijven van een dosis voor gerookte cannabis levert een probleem op waarvan Roggen hoopt dat zijn onderzoek het kan helpen oplossen. “Als een arts tegen een patiënt zegt dat hij dagelijks drie trekjes moet nemen,” zegt hij, “wat betekent dat dan eigenlijk?”

Roggens onderzoek biedt een startpunt voor fabrikanten om problemen met kwaliteitscontrole aan te pakken en om de sensorische, bedwelmende en farmaceutische effecten van de resulterende joint te kunnen manipuleren.

Voor verdere vooruitgang is het nodig om de variabiliteit aan te pakken die in de metingen van het team bleef bestaan, zelfs tussen identiek bereide joints. Roggen en zijn collega’s zijn van plan om in de toekomst te onderzoeken hoe factoren als vochtigheid, verbrandingsbron en verpakkingsdichtheid de architectuur en effecten van een joint beïnvloeden. Wordt vervolgd dus…

De studie ‘Hot Topics and Hotboxing: Latest research on cannabis aerosols‘ is in juni gepubliceerd.

[openingsbeeld: Mitch M/Shutterstock]

(advertentie)