- Video: introductie in kweekmediums | aarde, kokos en hydrologische bodems
- Wat zeggen de experts over zes jaar legale wiet in Canada?
- Bubba Diesel van dichtbij & gezonde stekken en zaailingen
- CannaTommy vindt opnieuw schimmel in zijn Bedrocan wiet
- Aftellen naar hét cannabis congres van 2024, op een iconische plek
- Wietman laat Sneeze bloeien (en een beetje vergelen…)
Dr. Groen kiemt een extra Panty Punch voor de buitenwiet test
In de tuin van huize Groen staan alle wietplantjes die hij dit jaar gaat kweken. Uit voorzorg ontkiemde hij deze week een extra autoflower Panty Punch. Omdat Alpine Crocket echter ook gewoon uitkwam test hij dit jaar zeven in plaats van de geplande zes wietplanten. Hij neemt ze één voor één met je door, kijk maar!
Ik ben compleet voor het buitenwietseizoen van dit jaar, want ook het laatste zaadje van de buitenwiet test is boven de grond. De Alpine Crocket kwam in eerste instantie niet uit maar ik had een nieuw zaadje gekregen en die had wel zin om uit te komen. Dat duurde echter wel wat langer dan ik gewend ben, dus ik denk dat de Alpine Crocket gewoon een beetje een ‘hard nootje’ is om te kraken.
Alpine Crocket & Auto Panty Punch
Omdat het ontkiemen wat langer duurde, en omdat de eerste Alpine Crocket helemaal niet was uitgekomen, werd ik bang dat het deze keer weer niet zou lukken. En dus keek ik even in mijn bescheiden zadenbakje of ik nog een leuk alternatief had. En wat zag ik daar? Een hele mooie Auto Panty Punch die ik een keer van SeedStockers heb gehad. Het was één enkel promozaadje, dus perfect om het plekje van Alpine Crocket in te nemen!
Twee dagen later besloot Alpine Crocket echter toch nog uit te komen. Een dag later kwam het Auto Panty Punch zaadje ook uit, en nu heb ik dus een autoflower extra. In totaal heb ik nu dus vier autoflowers en drie lichtgevoelige wietplantjes en dat is denk ik wel het maximale wat ik aandurf in mijn kleine tuintje. Momenteel zijn ze allemaal nog klein maar wietplantjes kunnen behoorlijk groeien.
Dutch Treat & Erdbeer
Laat ik de verschillende plantjes eens voor je beschrijven. Te beginnen met de Dutch Treat want dat is de meest opvallende zaailing. Deze autoflower was net als de lichtgevoelige zaadjes en de Erdbeer vorige week al opgekomen maar blijft wel heel erg klein. Zou deze nog dwerggroei-genen in zich hebben? Ik ben dan ook heel benieuwd hoe deze zich gaat ontwikkelen. Ze heeft ook een gek gekronkeld lobblaadje maar is verder helemaal gezond.
Mijn vierde en laatste autoflower is natuurlijk de Erdbeer. Deze heb ik net als de andere autoflowers direct in een 10-literpot aarde gezet en gaat eigenlijk gewoon voorspoedig. Het plantje blijft netjes rechtop staan als het een beetje waait. Ik laat de zaailingen trouwens zoveel mogelijk met het briesje in de tuin kennismaken, want daar worden ze sterk van.
Big Yeti & Alpine Honey Melon
Tot zover de autoflowers deze week. Over naar de lichtgevoelige soorten Big Yeti en Alpine Honey Melon. Die staan vooralsnog in kleine potjes en zal ik later nog verpotten. Ze gaan ook ongeveer gelijk op en zijn een klein beetje gestrekt maar blijven verder goed op eigen kracht rechtop staan.
Vorige week vertelde ik over de vreemde eerste gekartelde blaadjes van Alpine Honey Melon, en dat die geen bladpuntjes leken te hebben. Nu het plantje wat groter is wordt het tweede setje gekartelde blaadjes zichtbaar, en die hebben wel de gebruikelijke vorm. Ik vermoed dat ik de bladpuntjes in het begin zelf beschadigd heb, want ik heb een paar plantjes geholpen en de zaadvliesjes losgepeuterd.
Zmäkdaun
Dan hebben we alleen nog de Zmäkdaun. Deze gaat gelijk op met de andere lichtgevoelige plantjes en ziet er ook gezond uit. Het is echter wel een beetje ironisch dat juist de Zmäkdaun in de wind niet zelf rechtop wil blijven staan. Zou Zmäkdaun zo heten omdat ze zich gemakkelijk laat neerslaan? 🤔 Of gaat ze mij later nog eens neerslaan? De tijd zal het leren.
Ik heb de Zmäkdaun trouwens niet ondersteund maar alleen met een korreltje perliet bij de basis ondersteund. Ik wil de plantjes zoveel mogelijk stimuleren om zelf omhoog te groeien, zodat ze snel sterk worden. Afharden heet dat, daar worden ze hard van.
In die gedachte staan de planten ook allemaal sinds hun geboorte buiten. Ik moet ze echter wel vaak tegen de regen beschermen, dus ik sleep de potten vaak heen en weer zodat ze de zonnige momentjes zoveel mogelijk mee kunnen pikken. Op de foto’s staan ze dus ook lekker in de zon maar vanmorgen staan ze er zo bij:
Ik hoop natuurlijk dat het zonnetje snel weer gaat schijnen, dus ik ga weer even verder duimen. Volgende week ben ik er dan weer met een nieuwe update. Ik hoop dat je er dan ook weer bent om te zien hoe de dames gegroeid zijn. Tot dan!
Dokter Groen
(advertentie)