Topstories

(advertentie)

VOC- woordvoerder Derrick Bergman haalt herinneringen op aan Armand. Ze kenden elkaar al 20 jaar en kwamen elkaar regelmatig tegen in hun woonplaats Eindhoven. Een persoonlijk eerbetoon – met prachtige foto’s erbij – aan de 69-jarige zanger en grootverbruiker van onze zo geliefde cannabis, een laatste rokerige groet…

Jointje op schoot

Afgelopen week verloren we een van de bekendste en kleurrijkste iconen van de Nederlandse cannabiscultuur. Postuum kreeg Armand het voor elkaar dat Jeroen Pauw met drie gasten joints rookte aan het einde van zijn talkshow, om deze unieke muzikant te gedenken.

Zelf ontmoette ik Armand voor het eerst op 2 december 1994. Hij was jurylid van de Highlife Cup, ik was net een half jaartje als freelance journalist en fotograaf aan het werk voor de Highlife. Tijdens het juryberaad in een kleedkamer van de Marcanti Plaza in Amsterdam, maakte ik een foto van Armand die op zijn schoot een jointje aan het draaien is. Het beeld sierde een paar maanden ‘Mijn reisdagboek’, de vaste column van Armand in de Highlife. Toen vond hoofdredacteur Joop Mestrom het tijd voor iets nieuws.

Steeds stonedere fotoshoot

Ik sprak dus af met Armand, om in een leuke omgeving een serie portretten te schieten. Omdat ik toen -en nu nog steeds – geen rijbewijs heb, fungeerde mijn vrouw als chauffeur. Onze oudste zoon was toen twee; een beetje jong om alleen thuis te laten, dus hij ging ook mee. Het paste allemaal net in het kleine Fiat Pandaatje; gelukkig was Armand klein van stuk.

Het werd een onvergetelijke middag, waarbij Armand en ik steeds stoneder werden, terwijl we het Brabantse landschap doorkruisten. Zagen we ergens een paar fotogenieke koeien of een goed weiland, dan stapten we uit, rookten een blow en gingen aan de slag. Ik schoot de foto’s in zwart-wit, waardoor ze ouder lijken dan ze zijn. Ik hoefde Armand niet te vragen om een joint tussen zijn lippen of vingers te houden voor de foto; daar zorgde hij zelf wel voor.

Net als Simon Vinkenoog, met wie hij goed bevriend was, was Armand een discipel van de eigen ervaring. En niemands meester, niemands knecht

Ik denk niet dat ik ooit zoveel gelachen heb tijdens een fotosessie. Armand’s gevoel voor humor wordt terecht geroemd. Hij wist hoe je een verhaal moest vertellen. En hij had een hoop verhalen te vertellen. Voor het maandblad EssensiE heb ik er een paar kunnen verzamelen in een groot interview, met als kop ‘Pak mij m’n shit af en ik word een terrorist’. Over de allereerste keer dat hij cannabis rookte, vertelde hij toen:

“Hasjiesj kopen in België”

“Iedereen kwam zijn hasjiesj kopen in België. Langzaam maar zeker sijpelde dat door naar Nederland. Het begon met wiet, uit de Kongo. Sjef Hermans, de tekstschrijver van Ferre Grignard, was twintig jaar ouder dan wij, tegen de veertig toen. Die zei altijd: ‘van gras kunde goe binnendoen.’ En hij had een chick van negentien, die dan altijd begon te giechelen, dus dat heb ik goed onthouden. Tegen mij zei hij: ‘als je het benauwd hebt, kom je naar Antwerpen, dan rook je van dat spul en dan is het weg.’ Ja, maar dat kan niet, hè! Dat was voor mij echt compleet ongelofelijk. Zo’n astma-crisis duurde twee weken! En ik had alle medicijnen geprobeerd.

Nu weet ik het zelf goed genoeg: in 2737 voor het jaar nul schreef de Chinese keizer Shen Nung het spul reeds voor, tegen astma, reuma en driften, wittewel. Maar goed, toen ik flink dicht zat, ben ik naar Antwerpen gegaan in mijn witte Cadillac. En ik rook een pijpke op de nationale straat, midden in Antwerpen. Het inhaleren deed vreselijk zeer. En ik adem uit… Als je astma hebt, kun je niet ver uit ademen. Doe je dat wel, dan ga je hoesten, dus dat laat je wel uit je kop. Maar ik blíjf uitademen! En Sjef spreekt de historische woorden: ‘wa denkte gij, dat die medicijnmannen in de Kongo zot zijn?’”

Drie keer op Cannabis Bevrijdingsdag

Net als Simon Vinkenoog, met wie hij goed bevriend was, was Armand een discipel van de eigen ervaring. En niemands meester, niemands knecht, nog een overeenkomst met Vinkenoog. En natuurlijk waren ze allebei hartstochtelijke cannabisgenieters, die zonder schroom spraken over de geneugten van het Moederkruid. Liefst drie keer speelde Armand op Cannabis Bevrijdingsdag, in 2010, 2012 en 2013. Hij wilde er zelfs geen reiskostenvergoeding voor hebben.

Over de programmering van de achtste Cannabis Bevrijdingsdag, op 12 juni 2016, staat één ding nu al vast: een tribute to Armand, die past bij zijn betekenis voor onze cannabiscultuur.

Afscheid in De Effenaar

Oh ja, wil je persoonlijk afscheid nemen van Armand, dan kan je donderdag vanaf 10.30 uur terecht in popzaal De Effenaar in Eindhoven voor ‘Armands Laatste Show’, waar ik namens het VOC ook zal spreken…

 

(advertentie)