Topstories

(advertentie)

Hoewel het in een groot deel van de wereld – met name op het Amerikaanse continent – goed gaat met de bevrijding van cannabis, dreigen in Nederland barre tijden, aldus Derrick Bergman van het VOC. Met de oprukkende verrechtsing in de politiek worden de zwarte wolken voor de legalisering steeds dikker, vandaar dat het hoog tijd wordt dat consumenten en branche van zich afbijten!

Barre tijden

Een gitzwarte dag dinsdag, met het barbaarse Thaise vonnis voor Johan van Laarhoven. Het blijven barre tijden, zoals ook blijkt uit het besluit van het oudste cannabistijdschrift van Nederland, Highlife, om vanaf januari nog maar zes keer per jaar te verschijnen. De growshopwet ‘heeft ons blad veel pijn gedaan’, aldus hoofdredacteur Rob Tuinstra. Activisme om onze cannabiscultuur te redden is harder nodig dan ooit.

Het vonnis van de rechtbank in Bangkok leidde tot een stroom reacties en media berichtgeving. De hele dag plaatsten we updates op de Justice for Johan-website. Veel media namen de foto’s van deze VOC campagne over en bij RTL Latenight  was het logo in beeld.

Coffeeshophouders vogelvrij

Los van de menselijke tragedie heeft de zaak Van Laarhoven grote implicaties. NRC/Handelsblad  meldde begin dit jaar dat “zeker tien Nederlandse coffeeshophouders” in Thailand actief zijn, onder wie Bulldog oprichter Henk de Vries en Ben Dronkers van Sensi Seeds. Met dit vonnis zijn zij feitelijk vogelvrij verklaard. En er zijn nog wel wat landen met draconische drugswetten die het profijtelijke voorbeeld van de Thaise junta kunnen gaan volgen.

Je zou verwachten dat de branche, de collega’s van Johan, iets van zich zou laten horen. Net zoals eerder bij de zaak Checkpoint, toen de rechter personeel van deze coffeeshop brandmerkte als lid van een criminele organisatie. Maar net als toen blijft het ook nu angstvallig stil.

“Het is een eenzame strijd, je komt veel praters tegen maar weinigen die ook werkelijk iets willen doen. Erg veel eigenheimers die hun eigenbelang belangrijker vinden dan dat van het kruid” – Johan van Laarhoven

Af en toe oppert iemand een landelijke staking, om te laten zien hoe groot de chaos wordt zónder coffeeshops. Maar zelfs de grootste optimist moet erkennen dat je dit nooit van de grond krijgt. Daarvoor zijn coffeeshopondernemers te eigenwijs, te slecht georganiseerd en -meestal- te cynisch.
Vanuit zijn Thaise cel schreef Johan van Laarhoven vorige maand aan Doede de Jong:

“Als koffieshophouder van het eerste uur heb ik me altijd hard proberen te maken voor het belang van de roker en voor legalisering van de cannabis branche. Maar het is een eenzame strijd, je komt veel praters tegen maar weinigen die ook werkelijk iets willen doen. Erg veel eigenheimers die hun eigenbelang belangrijker vinden dan dat van het kruid. Eerlijk gezegd was een van de redenen dat ik naar Thailand ben vertrokken dat ik moe gestreden was, moe van die onbetrouwbare overheid en moe van de branche waar schijnbaar bijna iedereen vandaag geld wil verdienen maar niet wenst te denken aan de dag van morgen. Mensen die hun zakken willen vullen maar geen geld uit willen geven voor de toekomst van het kruid.”

Bevrijding van cannabis

Deze woorden zijn me, na zeven jaar VOC, uit het hart gegrepen. Of het nou consumenten of ondernemers zijn: de mensen die zich daadwerkelijk in willen zetten voor de bevrijding van cannabis vormen een bedroevend kleine minderheid. Op zich is het logisch om pas in actie te komen als er echt iets loos is, als je belangen of vrijheid serieus worden bedreigd. En ja, er zijn nog steeds coffeeshops, al zijn het nog maar 582. En niemand gaat de bak in voor een joint, maar als je pech hebt wordt je wel dakloos gemaakt met een paar wietplanten in de tuin van je huurhuis.

Ondertussen woekert de verrechtsing voort en koersen we af op een kabinet van CDA, VVD en D66, met nog steeds een Kamermeerderheid tégen regulering van cannabis. Of D66 de rug recht zal houden is dan zeer de vraag. Tijdens het eerste Paarse kabinet liet de partij een historische kans om cannabis verder te reguleren onbenut.

Wakkere activisten gevraagd

Er is dus druk van onderaf nodig. Net als in de VS, Spanje, Canada en de andere landen die afscheid nemen van het waanzinnige cannabisverbod. We hebben wakkere activisten nodig, die beseffen wat er op het spel staat én wat er te winnen valt. Wat we kunnen missen als kiespijn: onderling gekibbel of stilletjes hopen dat alles vanzelf goed komt. En toch ook, in Johan’s woorden: weigeren ‘geld uit te geven voor de toekomst van het kruid’.

Het VOC blijft strijden, roeiend met de riemen die we hebben, vóór fatsoenlijk cannabisbeleid en tégen betutteling en repressie. Alle hulp is welkom!

 

(advertentie)