(advertentie)
(advertentie)

Na een succesvolle buitenkweek met Auto Erdbeer (de 3e in de Buitenwiet Test!) was het tijd voor de feminized variant. Met een mooie mainline groeide deze CNNBS beauty uit tot een waar trichomenmonster en 220 gram heerlijke zomerkoninkjes. Kweekverslag om je vingers bij af te likken 👅

Hoi hoi lieve cannabisvrienden, het is alweer even geleden dat ik een kweekverslag met jullie deelde op CNNBS. In de zomer heb ik me voornamelijk beziggehouden met het schrijven voor de CNNBS Buitenwiet Test, maar dat betekent niet dat ik verder helemaal heb stil gezeten.

Mijn inspanningen (maar vooral die van de Mint Runtz Automatic) werden op het Oogstfeest beloond met een derde plek! De prijs: een heerlijk uitgebreid zadenpakket van Dutch Passion en Super Sativa Seed Club. Je snapt: daar gaat de komende maanden zeker nog een kweekverslag uit rollen.

Ook een mainline begint gewoon klein.

Die worteldoekbeugels zijn ideaal …maar pin ons er niet op vast…

Erdbeer begint al serieus vorm te krijgen.

Ik zou zo een hele pagina kunnen vullen met de leuke ontmoetingen tijdens het Oogstfeest – shoutout naar Maarten voor de zaadjes! – maar vandaag gaat het over mijn meest recente binnenkweek: de Erdbeer.

Tijdens de Buitenwiet Test 2024 was ik al behoorlijk verliefd geworden op de aardbeiensmaak van Auto Erdbeer. Dus je kunt je wel voorstellen dat ik een gat in de lucht sprong toen CNNBS daarop ook de gefeminiseerde Erdbeer in hun shop zette!

Hap voor hap mainlinen 🐘

Om mezelf weer eens uit te dagen besloot ik deze ronde te gaan mainlinen. Dat is iets waar ik altijd een beetje tegenop zag: het lijkt op afstand erg ingewikkeld, en je hoort er wisselende verhalen over. Maar zoals het spreekwoord zegt: een olifant eet je hap voor hap. Dus gewoon beginnen en kijken hoe het gaat.

Ik wilde vooral weten: levert een mainline echt meer op dan een plant die ‘normaal’ groeit? Dat gaan we zien. Tot nu toe zit mijn gemiddelde opbrengst op 120–150 gram, onder een SANlight 135W LED.

✂️ Wat is mainlinen precies? – Bij mainlining dwing je de plant om in een strakke, symmetrische vorm te groeien in plaats van de klassieke kerstboom. Zodra het jonge plantje 5 nodes heeft, knip je alles boven node 2 weg. Je houdt dan een klein stammetje over met twee zijtakken die je horizontaal vastzet.

De twee takken laat je horizontaal groeien tot de rand van de pot, waarna ze omhoog buigen en hun eigen hoofdtoppen ontwikkelen. Het resultaat: een waaier aan gelijkwaardige hoofdtoppen die allemaal optimaal licht krijgen. Het is een goed gestructureerde scrog zou je kunnen zeggen.

Toen ik m’n Erdbeer voor het eerst had teruggeknipt hield ik een klein stammetje over met twee zijtakken. Die heb ik ik horizontaal vastgezet met worteldoekbeugels. Die zijn daarvoor echt ideaal: ze zijn lang, stevig en bieden precies genoeg houvast.

De takken laat ik doorgroeien tot de rand van de pot. Pas daar groeien ze langzaam omhoog, en ontwikkelen ze hun eigen hoofdtoppen. Hierdoor krijg je dus niet één centrale cola, maar een hele waaier aan gelijkwaardige hoofdtoppen die allemaal optimaal licht krijgen.

Normaal doe je dit met twee zijtakken, maar ik besloot overmoedig te zijn en er vier te gebruiken. Iets meer werk, iets meer snoeien, maar – zoals later bleek – ook meer toppen.

Het lijkt een plant op stelten.

Erdbeer zoekt het al wat hogerop.

De groeifase zit erop!

De groeispurt: aardbeien op stelten 📏

Het nadeel van veel snoeien is dat de plant meer gaat strekken. Mijn kweekkast is verhoogd tot 160 cm, maar man o man, wat schoot deze dame de hoogte in! Direct na de omschakeling naar 12/12 begon de Erdbeer een sprint in de hoogte, die ik zelden zo heftig heb gezien bij een fotoperiodieke wietplant.

Ik heb uiteindelijk mijn lamp helemaal tegen het plafond van de kast moeten schroeven, zónder katrollen of ophangsystemen ertussen, anders paste het nog niet. Pas ergens rond bloeiweek vijf gaf de Erdbeer zich gewonnen, en begon ze vooral in de toppen te investeren.

En precies dáár zie je het voordeel van een mainline: Erdbeer had van onder tot boven volledig gevulde takken, allemaal glinsterend, allemaal steeds dikker wordend. Doordat iedere tak in feite een hoofdtop was, kreeg alles perfect licht.

De bovenste cola’s pakten op het laatst wat light burn, maar ik vermoed deels genetica: bij Willie Wietman zag ik hetzelfde bij zijn Erdbeer. Het gaf ze bijna zo’n ‘wit aardbeienkontje’, wat er eigenlijk wel grappig uit zag.

De geur in de kast was fantastisch! Sterk, zoet, en duidelijk dat kenmerkende aarbeien-terpenenprofiel. De trichomenproductie was belachelijk goed. Zelfs de grotere fanleaves kregen een glanzende frosting. Die heb ik later gebruikt om wietolie te maken voor mevrouw Zengrower – no waste, only taste.

De klok is om en dat is goed te zien!

Gelukkig krijgen de toppen ook al vorm.

Erdbeer verbleekt al wel een beetje.

De Dryrocket test 💨

Bij de oogst heb ik de plant compleet omgehakt en in zijn geheel ondersteboven in de kweekkast gehangen – ze was simpelweg te groot voor mijn droogtent. Dit keer gebruikte ik de Dryrocket. Dat is een nieuw droogapparaat, waarbij je géén ventilatie hoeft te gebruiken.

Je zou denken dat je huis dan binnen vijf minuten naar wiet ruikt, maar gek genoeg is dat dus niet zo. De Dryrocket houdt de luchtvochtigheid op 62%. En doordat er geen ventilatie is, blijven terpenen maximaal bewaard. De lucht in de tent raakt verzadigd met terpenen, waardoor de toppen minder verdampen – je verliest ze dus niet aan de omgeving. Klinkt logisch, en het resultaat bevestigt dat ook.

Na 12 dagen kreeg ik via de app de melding dat de plant ‘knipklaar’ was. De onderste popcorn buds waren nog wat vochtig omdat ze aan dikke takken zaten, dus ik heb 60% van de plant geknipt en de rest nog 4, 5 dagen laten hangen.

De witte plekken zijn soms ook bij echter aardbeien te zien.

Al is het grootste deel van de toppen gewoon groen.

Die witte punten hebben wel wat.

De weging: 220 gram aardbeienpracht ⚖️

En toen… de weging. Het moment waar elke kweker naar uitkijkt. Drummroll please…

220 gram in totaal!

Dat is echt aanzienlijk meer dan mijn standaard 120 – 150 gram per plant. Dus ja: mainline = missie geslaagd!

Aardbeiendamp voor de ziel 🍓

Het allerleukste onderdeel van een ronde: proeven! Ik heb de toppen getest in mijn Venty verdamper, én ik heb rosin geperst met mijn Graveda 5T rosinpers.

Zelfs zonder cure kwam de typische aardbeiensmaak al krachtig naar voren: fruitig, licht kruidig, superzacht voor de keel. De rosin was nog intenser, zoals je zou verwachten.

Het effect is een hele heldere, upliftende high. Creatief, energiek en heel geschikt voor overdag. Na ongeveer een half uur zakt er een heel prettig warm gevoel in je lichaam – alsof iemand je van binnenuit rustig aan het masseren is. De potentie is bovengemiddeld, maar nooit te veel omdat je zo helder in je hoofd blijft. Echt ideaal voor creatieve stoners, die overdag inspiratie willen zonder suf te worden.

Hier zijn de topjes al een beetje bijgepunt.

Met Dryrocket droogt het pijlsnel!

Mainlinen is de moeite waard

Mijn ervaring met deze mooie Erdbeer van CNNBS is top geweest. De mainline-techniek leverde ruim 70 gram extra opbrengst op vergeleken met mijn gemiddelde oogst, en dat is een toename van bijna 50%. Ja, het vraagt wat meer werk en planning, en ja, je plant gaat flink strekken. Maar het eindresultaat maakt alles goed.

Als je van fruitige soorten houdt, van heldere highs of gewoon eens een echt aards aardbeienprofiel wilt proberen… gun jezelf dan zeker een keer de Erdbeer. De feminized versie is nu verkrijgbaar in de CNNBS shop, en na deze ervaring kan ik ‘m van harte aanbevelen.

Groene groet, Zengrower 🌱

(advertentie)