(advertentie)
(advertentie)
(advertentie)

Opnieuw belangrijk wetenschappelijk onderzoek met cannabis, en dan specifiek de manier waarop je dat gebruikt en met welk effect. Onderzoekers van de befaamde Johns Hopkins University School of Medicine testten uitvoerig – in 6 sessies van 8,5 uur – of je nou higher wordt van vaporizen of van het roken (wel puur natuurlijk) van precies dezelfde hoeveelheid wiet… En dan wint de verdamper het met ruime voorsprong!

Uitgebreid blowen voor de wetenschap

Zeventien mazzelaars waren uitverkoren om zich eens op kosten van de wetenschap ongans te blowen op de Johns Hopkins Behavioral Pharmacology Research Unit in de Amerikaanse stad Baltimore. De deelnemers hadden enige ervaring, maar mochten zich in de 30 dagen voorafgaand aan de test niet vergrijpen aan cannabis.

Dat werd overigens ruimschoots goedgemaakt door de uitvoerige testsessies op de universiteit, zes keer in totaal en steeds met een duur van ongeveer 8,5 uur. Tja, je moet wat over hebben voor de wetenschap niet?

Drie verschillende doses THC

Deze toch wel uniek te noemen studie werd gesubsidieerd door de Substance Abuse and Mental Health Services Administration. De wetenschappers publiceerden hun bevindingen op 30 november in het vakblad JAMA Network Open, onder de titel: ‘Acute Effects of Smoked and Vaporized Cannabis in Healthy Adults Who Infrequently Use Cannabis‘.

Hoe gaat dat dan in zijn werk, high/stoned worden voor het hogere doel? Iedere sessie rookte of verdampte een deelnemer een dosis wiet met 0 mg, 10 mg of 25 mg tetrahydrocannabinol. Inderdaad dat is THC, de primaire en psychoactieve cannabinoïde in cannabis. Allemaal rookten én verdampten ze uiteindelijk alle drie de hoeveelheden gedurende de 6 bijeenkomsten, al wisten ze dus niet hoeveel THC ze per keer weg tikten.

Ze werden door de onderzoekers ook in het ongewisse gelaten om vooroordelen te voorkomen bij het invullen van een ‘subsequent drug-impairment questionnaire’, kortweg een drugsquiz.

Uiteraard bleef het testwerk niet beperkt tot het (zelf) invullen van vragenlijstjes door de 17 THC-proefkonijnen. Gedurende iedere high werden de participanten ook onderworpen aan een reeks fysieke en cognitieve tests. Zo werden bloeddruk en hartslag liefst 10 keer gemeten tijdens 8 uur sessie. Deelnemers moesten op de computer taken uitvoeren als het natekenen van vormen op een scherm, eenvoudige vergelijkingen oplossen en tegelijkertijd reageren met muis en toetsenbord op twee verschillende stimuleringen.

‘Really, really high’

Dan de resultaten. De wetenschappers stelden om te beginnen vast dat je van een dosis van 25 milligram THC “really, really high” wordt, ongeacht of je dat rookt of verdampt. Nadat ze deze (grootste) dosis hadden verorberd, moesten 2 deelnemers overgeven en kreeg er eentje last van hallucinaties!

Bij zowel de pure joint-rokers als de verdampers piekte het merendeel van de drugeffecten – inclusief verhoogde hartslag, droge mond, rode ogen, paranoia en de vreetkick – gedurende het eerste uur nadat ze high waren geworden. Soms keerden deze zaken pas na meer dan 8 uur terug naar normale waarden, en vaak hielden de effecten urenlang aan nadat het THC-gehalte in het bloed al lang weer normaal was.

Maar in het algemeen, zo stellen de Amerikaanse onderzoekers, is het effect van vaporizen een stuk potenter bij iedere dosis!

Twee keer zo stoned met vaporizer dan met joint

“Verdampte cannabis produceert significant sterkere drugseffecten, cognitieve en psychomotorische beïnvloeding en hogere THC-concentraties in het bloed dan dezelfde dosis van gerookte cannabis”, schrijven de wetenschappers in JAMA Network Open. Dat heeft te maken met het verschil tussen verbranden op zeer hoge temperatuur (joint roken) en verdampen op een veel lagere, ideale temperatuur. Ideaal voor de cannabinoïden in cannabis om hun werk te doen, terwijl ze bij een joint deels zinloos verbranden en sowieso minder effectief hun werk kunnen doen omdat het te heet wordt. Ook zou er volgens deze wetenschappers bij het roken van joints aardig wat ‘sidestream-smoke’ worden geproduceerd, ofwel THC-rijke rook die wel wordt gecreëerd maar niet geïnhaleerd.

Gevaporiseerde wiet resulteert daarom – zowel bij hoge als lage doses – in significant hogere concentraties THC in het bloed van de deelnemers dan bij wiet die gerookt wordt.

De verdampers maakten dan ook grofweg twee keer zoveel fouten bij de cognitieve tests en ervoeren grotere ‘negatieve drugeffecten’ – zoals droge mond, jeukende ogen en paranoia – dan de wietrokers.

Klein beetje wiet heeft al effect

Simpel gesteld: van verdampte wiet worden mensen higher. En dan waren hun doses niet eens zo sterk vergeleken bij wat er op de commerciële markt voorradig is, zo tekenen de onderzoekers droogjes aan.

“De hoogste dosis cannabis in deze studie (25 mg THC: 0,19 g; 13,4% THC) is substantieel kleiner en heeft een minder THC-gehalte dan wat er doorgaans in voorgedraaide (pure) joints zit die te koop zijn in dispensaries. Die bevatten grofweg 1,0 gram wiet met THC-percentages die vaak boven de 18 procent uitkomen”, aldus de onderzoekers aan Johns Hopkins.

Wat we er mee moeten met dit onderzoek? Om te beginnen moet je je realiseren dat ook een kleine dosis wiet een stevig effect op je gedragsmotoriek kan hebben, zeker als je een vaporizer gebruikt en je niet tot de groep dagelijkse consumenten behoort. Immers, nu is onomstotelijk vastgesteld dat niet alle methoden van inname hetzelfde zijn!

[Oh ja, voor de slimmeriken die zeggen dat zij hun wiet niet puur roken maar met tabak; daardoor daalt het effect van de wiet nóg veel sterker, aangezien tabak rechtstreeks tegenovergesteld aan THC werkt…]
[foto: ღ ♠ Aegir ♠ ღ/Flickr]
(advertentie)